تأثير تعاملي شش هفته تمرين استقامتي و تزريق استروئيد استانوزولول بر آنزيم هاي كبدي موش هاي صحرايي نر سالم

هدف از پژوهش حا ضر، برر سي تأثير تعاملي 6 هفته تمرين ا ستقامتي و تزريق ا ستروئيد ا ستانوزولول بر تغييرات مقاديرسرمي آنزيم هاي آلانين آمينوترانسفراز، آسپارتات آمينوترانسفراز و آلكالين فسفاتاز در موش هاي صحرايي نر سالم بو . د289 گرم به چهار گروه ± بدين منظور 32 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار با سن 12 هفته و ميانگين وزن اوليۀ 16موشهاي .(n= و استانوزولول ( 8 (n= تمرين+استانوزولول ( 8 ،(n= تمرين+دارونما ( 8 ،(n= تقسيم شدند: دارونما ( 8دريافت كنندة استروئيد هفتهاي يك بار تزريق درونعضلاني استانوزولول ( 5 ميليگرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن)داشتند، گروه هاي بدون دارو، به همان مقدارروغن آراشيذ را به عنوان دارونما دريافت كردند. حيوانات گروه تمرين بهVO2max مدت 6 هفته و 5 جل سه در هفته، تحت برنامۀ تمرين پي شروندة ا ستقامتي تا سقف شدت 70 تا 75 در صدروي تردميل دويدند. مقادير سرمي آلانين آمينوترانسفراز، آسپارتات آمينوترانسفراز و آلكالين فسفاتاز به روش الايزاو براي مشخص كردن توزيع پراكندگي يكسان KS سنجيده شد. براي تعيين طبيعي بودن توزيع دادهها از آزمونتحليل شد و براي P 0/05گروهها از آزمون  لوِن استفاده شد. همچنين دادهها با آناليز واريانس يكطرفه در سطح 05تعيين تفاوت هاي درون گروهي از آزمون تعقيبي توكي استفاده شد. تغييرات سرمي آنزيم آلانين آمينوترانسفرازمعنادار شدند، اما مقادير سرمي آنزيم آلكالين فسفاتاز (P=0/ و آنزيم آسپارتات آمينوترانسفراز ( 001 (P=0/002)معنادار ن شد . (P=0/070) برا ساس يافته هاي اين پژوهش ميتوان گفت عدم تأثير تعديلي تمرين ا ستقامتي بر تغييراتآنزيمهاي كبدي در پي مصرف استروئيد استانوزولول است.