عملكرد ديوارهاي غير متصل بتني پيش‌ساخته پس‌كشيده تحت زلزله حوزه نزديك

ركوردهاي ثبت‌شده از زمين‌لرزه‌هاي اخير نشان مي‌دهد كه زلزله‌هاي حوزه نزديك داراي ويژگي‌هاي متفاوتي نسبت به زلزله‌هاي حوزه دور هستند. مهم‌ترين خصوصيات متمايزكننده‌ي جنبش‌هاي حوزه نزديك، توليد پالس‌هايي به علت اثر جهت‌پذيري و اثر تغيير مكان ماندگار است. لذا لزوم مطالعه چنين اثراتي روي سازه‌ها ضروري است. در اين تحقيق ابتدا مدل رياضي ارائه شده مطابق نتايج آزمايش‌هاي صورت‌گرفته صحت‌سنجي شده است. در ادامه به‌منظور مطالعه رفتار لرزه‌اي غيرخطي ديوارهاي پيش‌ساخته پس‌كشيده بتني (PT-PCW)، تحليل ديناميكي غيرخطي روي سازه‌هاي شش طبقه تحت شتاب‌نگاشت‌هاي حوزه نزديك انجام شده است. همچنين ميزان تأثير افزايش ارتفاع محصورشدگي پايه‌هاي ديوار بر روي عملكرد خودمركزي و استهلاك انرژي نيز با انجام تحليل ديناميكي مورد ارزيابي قرار گرفته است. هر يك از شتاب‌نگاشت‌ها به دو سطح زلزله طراحي (DBE) و بزرگ‌ترين زلزله در نظر گرفته شده(MCE)  مقياس شده و در تحليل به‌كار گرفته شده‌اند. تحليل‌هاي انجام گرفته بيانگر عملكرد مطلوب سيستم ديوارهاي پيش‌ساخته بتني به‌ازاي زمين‌لرزه‌هاي سطح زلزله طراحي است، به‌طوري‌كه در انتهاي بارگذاري لرزه‌اي، سيستم دچار هيچ‌گونه خرابي سازه‌اي نشده و تغيير مكان جانبي باقي‌مانده در ديوار ناچيز است. نتايج همچنين نشان مي‌دهند كه افزايش ارتفاع محصورشدگي پاي ديوار به مقداري بيش از حداقل تعيين شده در آئين‌نامه‌هاي طراحي لرزه‌اي موجب ارتقاء رفتار لرزه‌اي در محدوده زلزله بزرگ‌ترين زلزله در نظر گرفته شده و ضريب اطمينان سيستم در برابر واژگوني را افزايش مي‌دهد. در اين تحقيق همچنين مشخص شد كه استفاده از كابل‌هاي پس‌كشيده در نواحي مرزي ديوار به‌عنوان عامل استهلاك انرژي تأثير قابل‌توجهي در بهبود عملكرد جذب انرژي سيستم ندارد و تغيير شكل‌هاي كوچك ايجاد شده در اين اعضا موجب مي‌شود كه استهلاك انرژي از طريق خرد شدن بتن در ناحيه فشاري ديوار انجام شود.