واكاوي جرم محال (تبصره ماده 122 قانون مجازات اسلامي مصوب 1392 )از منظر اصوليين شيعه

Exploitation of Unlawful Crime (Note 122 of the Islamic Penal Code, adopted in 1392) from the point of view of the Shi'a religious principles

گاهي مرتكب تمامي مراحلِ ارتكاب جرم ر اسپري مي‌كند، اما با اين‌حال باز هم به نتيجه‌اي نائل نمي‌گردد. اگر اين ناكامي در عدم تحقق نتيجه، به علت فقدان موضوع و يا عدم تكاپوي وسيلۀ ارتكاب جرم باشد، بيانگر جرم محال است. با توجه به روش اين پژوهش كه بنيادين (توصيفي ـ تحليلي) مي‌باشد، با مراجعه به كتب اصولي درمي‌يابيم كه اصوليين شيعه در تأليفات خود، ذيل مبحث قطع به بررسي تجري و مباني آن پرداخته‌اند. به نظر مي‌رسد مخالفت قطع با واقع در تعريف اصوليين از تجري، بيانگر عدم امكان وقوع نتيجه درخارج است كه بي‌شك فقط مي‌تواند با جرم محال هم‌خواني داشته باشد. در هرحال قانون‌گذار در تبصرۀ مادۀ 122 قانون مجازات اسلامي در مورد مجازات مرتكبين جرم محال قائل به‌تفكيك بين جهات قانوني و مادي شده است. به نظر مي‌رسد اين تفكيك قانون‌گذار، هم‌سو و سازگار با نظر صحيح برخي از اصوليين همچون شيخ انصاري در رابطه با عدم عقاب و مجازات متجرّي مي‌باشد.

Sometimes he commit all crimes, but he does not achieve the result again. If this failure to fail to achieve the result is due to a lack of subject matter or a failure to act as a means of committing a crime, it would be impossible to commit a crime. Regarding the method of this research, which is fundamental (descriptive-analytic), by referring to the principled books, we find that the Shi'a principals in their writings discussed the topic of discontinuance in its own literature and literature. It seemed to me that discourse was deliberately dealt with in the formulation of a procedural principle , Expressing the possibility of the occurrence of a result outside the field, which can undoubtedly