مقايسه روش‌هاي مختلف بارگذاري داروي دوكسوروبيسين در ميكروپارتيكل‌هاي پلاكتي

سابقه و هدف ميكروپارتيكل‌هاي پلاكتي، ميكروذرات مشتق از پلاكت مي‌باشند. امروزه مي‌توان با استفاده از نانو پارتيكل‌ها، بسياري از محدوديت‌هاي روش‌هاي پيشين دارو رساني در درمان سرطان‌ها را كاهش داد. دوكسوروبيسين، داروي شيمي درماني موجود براي درمان بسياري از سرطان‌ها است كه داراي خاصيت فلوئورسنت بوده و با ويژگي فلوئورسنت آن، شناسايي مي‌شود. هدف از اين مطالعه، مقايسه روش‌هاي مختلف بارگذاري دارو در ميكروپارتيكل پلاكتي بود. مواد و روش‌ها در يك مطالعه تجربي، كنسانتره پلاكتي در روز پنجم از سازمان انتقال خون دريافت گرديد. سپس طي چند مرحله سانتريفيوژ، ميكروپارتيكل پلاكتي استخراج شد. با استفاده از ميكروبيدهاي فلوئورسنت يك ميكرومتري و آنتي‌بادي ضد CD41 وCD61 ، ميكروپارتيكل‌ها به ترتيب تعيين سايز و هويت گرديدند. micro;g10 دوكسوـ روبيسين در ميكروپارتيكل‌هاي پلاكتي با سه روش انكوباسيون، پپتيدهاي نفوذكننده به سلول و سونيكاسيون بارگذاري شد و با استفاده از خاصيت اتو فلوئورسنت دوكسوروبيسين، درصد ورود دارو به ميكروپارتيكل با فلوسيتومتري اندازه‌گيري شد. يافته‌ها 95% از جمعيت كل ميكروپارتيكل‌ها از نظر سايز در محدوده زير يك ميكرومتر و 92.39% و 80.03% از اين ميكروپارتيكل‌ها داراي CD41 و CD61 بودند. ميزان نور فلوئورسنتي كه به طور ميانگين در هر كدام از روش‌هاي انكوباسيون، سونيكاسيون و CPP محاسبه گرديدند، به ترتيب 11.37 ± 79.09% ، 25.12 ± 47.48% و 23.24 ± 56.69% تعيين شدند. نتيجه گيري روش انكوباسيون با بالاترين ميانگين داروي لود شده مي‌تواند روش مؤثرتري باشد. استفاده از اين روش براي بارگذاري دارو در پارتيكل‌ها در مطالعه‌هاي باليني مي‌تواند مورد توجه قرار گيرد.