كاني شناسي، ژئوشيمي، ميانبار سيال و ژنز كانه زايي مگنتيت-آپاتيت در جنوب غرب جزيره هرمز، ايران

منطقه مورد مطالعه در استان هرمزگان و در فاصله هشت كيلومتري جنوب بندرعباس واقع شده است. اين منطقه در قسمت جنوبي پهنه زاگرس چين‌خورده و بخشي از سري هرمز مي‌باشد. سنگ هاي پركامبرين پسين-كامبرين پيشين تناوبي از گدازه و توف ريوليتي تا ريوداسيتي، كريستال توف، شيل توفي، ماسه‌سنگ و لايه هاي تبخيري را دربرمي‌گيرد. كانه زايي آهن به همراه آپاتيت به‌صورت هاي دايك، توده‌اي، رگه-رگچه اي و دانه‌پراكنده در سنگ هاي شيل توفي و كريستال توف مشاهده مي‌شود. بر پايه مقادير اكسيد هاي آهن و آپاتيت مي توان كانه‌زايي را به انواع اكسيد آهن (بيشتر مگنتيت)، اكسيد آهن-آپاتيت و آپاتيت تقسيم كرد. كاني‌هاي اصلي سازنده ي كانسار شامل مگنتيت، اوليژيست، هماتيت، گوتيت و ليمونيت، آپاتيت و كاني‌هاي باطله‌ كلسيت، كوارتز و كاني هاي رسي مي‌باشد. كانسنگ‌هاي جزيره هرمز داراي تمركز بالايي از عناصر كمياب خاكي (REE) است و عيار مجموع REE در كانسنگ‌هاي غني از آپاتيت تا سه درصد مي رسد. مطالعات ژئو شيميايي نشان از همبستگي مثبت قويP با REE است. مقايسه الگوي توزيع REE در كانسنگ‌هاي مگنتيت-آپاتيت جزيره هرمز كه به كندريت به‌هنجار شده است با آنهايي از كانسارهاي بلوك بافق-پشت بادام و كانسارهاي آهن تيپ كايرونا، مشابهت زايشي اين كانسارها با يكديگر نشان مي‌دهد. دماي همگن شدن در ميانبارهاي دو فازي مايع و بخار ((L+V در كاني آپاتيت بين 309 تا 565 (ميانگين 388) درجه سانتي گراد و درجه شوري بين 14.16تا 33.87 (ميانگين 20.80) درصد وزني معادل نمك طعام در تغيير است. در نهايت، با توجه به شواهد زمين‌شناسي صحرايي، كاني‌شناسي، ژئوشيميايي و ميانبار سيال، كانه زايي جزيره هرمز در گروه كانسارهاي مگنتيت-آپاتيت نوع كايرونا و با منشاء ماگمائي-گرمابي قرار مي‌گيرد.