رابطه عملكرد خانواده با وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي با نقش واسطه‌اي خودتنظيمي هيجاني در نوجوانان

پژوهش حاضر، با هدف بررسي رابطه بين عملكرد خانواده با وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي با توجه به نقش واسطه‌اي خودتنظيمي هيجاني نوجوانان انجام شده است. اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه نوجوانان مقطع متوسطه دوم شهر اصفهان در سال تحصيلي 98-1397 بوده كه با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش از پرسش‌نامه عملكرد خانواده ﭘﺸﺘﺎﻳﻦ، ﺑﺎﻟﺪﻳﻮن و ﺑﻴﺸﺎب(1983) ، پرسش‌نامه خودتنظيمي هافمن و كاشدان(2010) و پرسش‌نامه‌ وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي حقايق و همكاران(1395) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش تحليل‌يابي معادلات ساختاري  و نرم‌افزار AMOS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج تحليل مسير نشان داد بين عملكرد كلي خانواده به خودتنظيمي هيجاني و وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي تنها مسير مستقيم با ضريب 0.64 -و 0.32- وجود دارد اما اثر كلي بين عملكرد خانواده به وابستگي به شبكه‌هاي اجتماعي برابر با 0.37 است كه از اين مقدار 0.17 اثر مستقيم و 0.20 به اثر غير مستقيم و نقش ميانجي خودتنظيمي هيجاني مربوط بوده است. اين يافته‌ها نشان داد كه نوجوانان داراي بافت خانوادگي ناسالم و كاركرد ضعيف به دليل نقصي كه در مهارت‌هاي تنظيم هيجان دارند و به جهت دوري از تنش و استرس ناشي از اين مشكلات به شبكه‌هاي اجتماعي روي مي‌آورند و همين امر به درك و بينش بهتر مربيان و متخصصان سلامت و سياست‌گذاران از تأثيرات استفاده مفرط و آسيب‌زا از اينترنت در ميان كاربران نوجوان و آگاهي خانواده‌ها در جهت نقش مهم در رفتارهاي نابهنجار فرزندانشان و در نهايت تدوين مداخله مناسب از سوي متخصصان كمك مي‌كند.