بررسي روايي سازه مركز ارزيابي و توسعه مديران مورد مطالعه شركت ملي نفت ايران

هدف اين مطالعه، بررسي روايي سازه مركز ارزيابي و توسعه مديران در شركت ملي نفت ايران بود. روش پژوهش به لحاظ هدف، كاربردي و از نظر جمع‌آوري داده‌ها، توصيفي تحليلي به‌شمار مي‌رود. نمونه آماري مشتمل بر داده‌هاي حاصل از ارزيابي 1022 مدير بود كه از بانك اطلاعات مديران به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. اين داده‌ها بر اساس روش چندصفتي-چندروشي و تحليل عاملي تأييدي مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد ميانگين كل همبستگي بين درجه‌بندي‌هاي مربوط به يك بُعدِ واحد (شايستگي) با روش‌هاي مختلف (0.32) در مقايسه با ميانگين كل همبستگي بين درجه‌بندي‌هاي ابعاد مختلف در همان روش (0.60)، كمتر است. بنابراين، هرچند درجه‌بندي ابعاد از اعتبار همگرايي نسبتاً متوسطي برخوردار بود، اعتبار تشخيصيِ رضايت‌بخشي نشان نداد. از سوي ديگر نتايج تحليل عاملي نشان داد، سهم ابعاد (شايستگي ها) در توصيف تغييرات درجه‌بندي‌هاي صورت گرفته به‌مراتب بيشتر از سهم روش‌هاي ارزيابي است و بر اين اساس مي توان ادعا نمود كه روايي تشخيصي بين ابعاد مورد مطالعه، تعيين‌كننده‌ترين عامل اصلي درجه‌بندي‌هاي مركز ارزيابي مي‌باشد.