بررسي نقش فرسودگي احساسي پرستاران در استرس ابتلا به كرونا و حوادث ناشي از كار در بيمارستان صنعت نفت تهران

پژوهش حاضر به بررسي تأثير استرس ابتلا به كرونا بر حوادث ناشي از كار با نقش ميانجي فرسودگي احساسي پرستاران پرداخته است. اين پژوهش از لحاظ هدف، بنيادي و از لحاظ نحوه گرد‌آوري داده‌ها جزء پژوهش‌هاي كاربردي به شمار مي رود كه به طور مقطعي در سال 1399 انجام شده است. جامعه آماري پژوهش را 510 نفر از پرستاران بيمارستان صنعت نفت تهران تشكيل داده است كه از بين آنها با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده، نمونه‌اي به حجم 140 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه استاندارد بود كه روايي آن علاوه بر روايي صوري توسط روايي همگرا نيز بررسي و تاييد شد. روايي همگرا براي استرس ابتلا به كرونا (0/63)، فرسودگي احساسي (0/54) و حوادث ناشي از كار (0/66) محاسبه شد. پايايي پرسشنامه نيز توسط آلفاي كرونباخ براي استرس ابتلا به كرونا (0/89)، فرسودگي احساسي (0/87) و حوادث ناشي از كار (0/85) مورد بررسي و تأييد قرار گرفت. در تحليل داده‌ها از آزمون همبستگي پيرسون و روش مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده شده‌است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد استرس ابتلا به كرونا تأثير مثبت و معناداري بر فرسودگي احساسي و همچنين، بر حوادث ناشي از كار پرستاران دارد. در نهايت ، فرسودگي احساسي پرستاران تأثير مثبت و معناداري بر حوادث ناشي از كار نشان داده است.