كليدواژه :
نيهيليسم , ابرانسان , اراده معطوف به قدرت , ديونوسوس
چكيده فارسي :
نيچه در تأملات انتقادي خود درباره فلسفه عقل‌گرايان و تجربه‌باوران كه درون‌مايه آن را نتيجه تفكر متافيزيكي و تئولوژيك مي‌داند به ماحصل شيوه‌هاي جهان‌بيني آنها، همچون يأس، نااميدي و سرخوردگي‌اي اشاره دارد كه به نيهيليسم مي‌انجامد. تفكر تاكنوني غربي از نظرگاه نيچه، مَحمل دشمني و كينه‌توزي با زندگي بوده است. گويي كه زندگي خصمِ تفكر است و رستگاري انسان بريدن از زندگي و حيات است. فلسفه آري‌گوي نيچه به عنوان بديل تفكر تاكنوني غرب، چهره‌اي متبسم و خندان دارد كه مؤلفه‌اي كليدي در تفكر اوست. اين فلسفه ريشه در تأييد زندگي، علاقه به حيات و زيست‌جهاني شادان دارد. اين شادي از براي چيرگي بر خود و لذت حاصل از اراده معطوف به قدرت و برخورداري از بيشينه انرژي و نيروست كه در ابرانسان نيچه ظهور و نمود مي‌يابد. ابرانسان است كه با گذشته آشتي مي‌كند، حال را تأييد كرده، آينده را با پل آري‌گويي مي‌سازد و با عشق به بازگشت جاودانه همه امور، خود، سرنوشت و تقدير خويش را متحقق مي‌سازد. سلامتي از نظر نيچه در تقابل با بيماري متافيزيك‌انديشي، زيستي شادمان است كه چهره نهايي‌اش در انفجار نيروها و فيگور لبخند ظهور مي‌يابد: لبخند به زندگي، زمين و زمان؛ لبخندي ديونوسوسي.
چكيده لاتين :
Nietzsche points out that these are the outputs of metaphysical theological thinking and that the ultimate outcome of these worldviews is despair, hopelessness and disappointment which results in nihilism. The history of Western thought, as Nietzsche believes, has been full of hostility and hatred towards life as if life is the enemy of thinking, and human salvation requires disengaging oneself from life. Nietzschean affirmation as the alternative of Western thought has a smiling face which is a key component of his thinking. This point of view is rooted in life affirmation, desire towards life and the joyful wisdom. This joyfulness is due to the self-command and the pleasure of will to power and the privilege of having the maximum power which is realized in Nietzsche’s Übermensch. Übermensch reconciles with the past, affirms the present, constructs the future through the bridge of affirmation, and realizes all entities, the self, his fate and predestination through eagerness towards eternal return. Health in Nietzsche’s view is a kind of joyful living, in contrast to metaphysical thinking syndrome, and its full form is realized in the burst of powers and smile figure, which means smiling to life, to the time and place, and this is a Dionysian smile.
