كليدواژه :
ذهن مبسوط , محتواي اشتقاقي , قوانين روان‌شناختي , استدلال معرفتي
چكيده فارسي :
ايدۀ اصلي مندرج در فرضيۀ ذهن مبسوط اين است كه قلمروِ ذهنْ به بدن يا سيستم عصبي محدود نيست. ادعا اين است كه برخلاف ديدگاه سنّتي (فيزيكاليستي) كه ذهن را به مغز محدود مي‌كند و مطابق آن مرزهاي ذهن بر مرزهاي مغز و سيستم عصبي منطبق مي‌شود، حالات ذهني و شناختي مي‌توانند به خارج از مرزهاي سيستم عصبي بسط پيدا كنند. در اين پژوهش، تلاش بر اين است كه علاوه‌بر شرح و بيان استدلال‌هايي در تأييد اين فرضيه، به برخي اشكال‌ها و محدوديت‌هاي ناشي از آن پرداخته شود. انتقادي در اين پژوهش ملهم از استدلالي موسوم به «استدلال معرفتي» است. مطابق اين انتقاد، حالات پديداري را نمي‌توان به سيستم‌هاي تركيبي متشكل از سيستم عصبي و عنصر محيطي نسبت داد. به‌علاوه، نشان داده مي‌شود كه فرضيۀ ذهن مبسوط، در بهترين حالت، تنها به حالات غيرآگاهانه محدود مي‌شود و البته به نظر نمي‌رسد با پذيرش اين قيد بزرگ، مدافعان اين فرضيه در بيان اين ادعا موجه باشند كه با محدودكردن دامنۀ بسطِ مفهوم «ذهن»، مدلولشان از اين لفظ همچنان به‌اندازۀ كافي با مدلول مدافعان ديدگاه سنّتي هم‌پوشاني معنايي دارد. انتقاد ديگر به اين فرضيه، به اين اشاره دارد كه مفهوم سنّتي ذهن به‌لحاظِ تبيين و پيش‌بيني باروَر بوده است؛ حال آنكه بعيد است مفهوم مبسوط ذهن به چنين انتظام‌هاي متعدد قانون‌واري منجر شود.
چكيده لاتين :
The main idea embedded in the hypothesis of the extended mind is that the mind is not confined to the body or the nervous system. This hypothesis asserts that contrary to the traditional (physicalist) view, according to which the boundaries of the mind correspond to the boundaries of the brain (or the body), mental and cognitive states can be extended beyond the boundaries of the nervous system (or the body). In this paper, I will try to deal with the hypothesis and the arguments in its favor. Also, I will try to focus on some of its problems and limitations. An objection raised in this paper against this thesis is inspired by a widely-known argument called “epistemic argument”. According to this objection, phenomenal states cannot be attributed to “hybrid systems”, systems constituted by both the nervous system and environmental components. I will argue that the hypothesis of the extended mind, at best, conceptually excludes conscious states. Consequently, it is not obvious at all that, given this substantial conceptual limitation, to what extent the advocates of this hypothesis are entitled to claim that their application of the term “mind” still semantically overlap with the referent of traditional view’s proponents sufficiently. Another objection appeals to the fact that, regarding scientific explanation and prediction, the traditional concept of the mind has shown fruitful whereas the concept of extended mind is unlikely to readily yield numerous law-like regularities.
