اثرات نامتقارن سياست پولي بر بازار مسكن ايران: رويكردDSGE

هدف از مطالعه حاضر بررسي اثرات نامتقارن سياست پولي بر بخش مسكن در ايران مي باشد. براي اين منظور، ابتدا يك الگوي تعادل عمومي پوياي تصادفي مبتني بر بخش مسكن طراحي شده و سپس با استفاده از روش بيزين و داده هاي سري زماني فصلي دوره 1395– 1368 اقتصاد ايران برآورد گرديده است. بررسي عدم تقارن سياست پولي در سه حالت اثرات: مثبت و منفي، اندازه متفاوت تكانه‌ها و اثرات سياست پولي در ركود و رونق انجام شده است .در حالت اعمال يك واحد تكانه مثبت به مدل، حجم  عرضه  بخش مسكن (h) در اقتصاد 45% كاهش يافته و قيمت نسبي اجاره (q) در حدود 13% افزايش دارد. با افزايش قيمت نسبي اجاره، سطح درآمد حقيقي فعالان بخش مسكن افزايش مي يابد. با اعمال يك واحد تكانه منفي، حجم عرضه بخش مسكن (h) 9% افزايش مي يابد. با افزايش توليد در بخش مسكن قيمت نسبي اجاره (q) در حدود 1% افزايش مي يابد. لكن ارزش خالص ايجاد شده در بخش مسكن (nt) در ابتداي تكانه تقريباً تغييري نمي كند. همچنين نتايج نشان‌دهنده اين است اعمال يك واحد تكانه مثبت باعث مي‌شود ارزش خالص در بخش مسكن 12% افزايش يابد. از طرفي با تغيير در اندازه تكانه و هم چنين با اعمال يك سياست پولي مشابه، يكبار در ركود و بار ديگر در رونق، واكنش متغيرهاي الگو نيز متفاوت خواهد بود.