تأثير نمك‌هاي سيليسيوم بر تغييرات فيزيولوژيك باقلاي آلوده به Rhizoctonia solani

سيليسيوم دومين عنصر رايج در خاك است كه اثرات مفيدي به صورت مستقيم يا غيرمستقيم در افزايش تحمل به تنش هاي زنده و غيرزنده در گياهان دارد. در اين مطالعه، فعاليت درون زيوه اي سيليكات سديم و پتاسيم در مهار Rhizoctonia solani در گياه باقلا مورد ارزيابي قرار گرفت. بدين منظور، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب يك طرح كاملاً تصادفي و اعمال سه تيمار شاهد، دريافت نمك قبل و بعد از مايه زني، در سه تكرار در گلخانه اجرا شد. محتواي كاتالاز، پراكسيداز، پلي فنول اكسيداز، پرولين، پروتئين كلوكربوهيدارت گياه، همچنين اسيديته (pH) و هدايت الكتريكي خاك مورد بررسي قرار گرفت. نتايج آزمايش ها نشان داد كه نمك هاي سيليسيوم با افزايش آنزيم‌هاي كاتالاز، پراكسيداز، پلي فنول اكسيداز و پروتئين كل باعث افزايش معني دار تحمل باقلا نسبت به R. solan مي شود و برعكس ميزان پرولين كاهش مي يابد. كاربرد نمك‌هاي سيليكاتي موجب كاهش بيماري از طريق كاهش درصد استقرار در ريشه، كاهش مرگ و مير گياهان و كاهش پوسيدگي ريشه ي گياه باقلا نسبت به شاهد شد. هيچ كدام از اين نمك ها تأثيري روي ميزان كربوهيدرات گياه، pH و هدايت الكتريكي خاك نداشتند. با توجه به اين شواهد مي توان استنباط كرد كه نقش نمك هاي سيليسيوم در افزايش تحمل به بيماري در باقلا به دليل افزايش فعاليت آنزيم هاي ضد اكسايش بوده است.