عنوان مقاله :
واكاوي هويت مكان سوم در رمان «خان‌الخليلي» اثر نجيب محفوظ بر اساس نظريه «ري اولدنبرگ»
پديد آورندگان :
كاظم زاده ، نسرين دانشگاه تربيت مدرس , ميرزائي ، فرامرز دانشگاه تربيت مدرس
كليدواژه :
هويت مكان سوم , قهوه‌خانه و كازينو , ري اولدنبرگ , خان‌الخليلي , نجيب محفوظ
چكيده فارسي :
اصطلاح «مكان سوم» توسط ري اولدنبرگ، جامعه‌شناس شهري نزديك سالهاي 1990 ابداع شد تا مكان‌هائي را تشريح كند كه مردم را بدون برنامه‌ريزي، ناگهاني و به طور خلاقانه در جهت ساخت اجتماع دور هم جمع مي‌كند. مكان سوم، مكاني عمومي مي‌باشد كه نه خانه، به عنوان «مكان اول» و نه محل كار، به عنوان «مكان دوم»است.از اين رو باغ‌ها، پارك‌ها، قهوه‌خانه‌ها، كافي‌شاپ‌ها،رستوران‌ها، كتابخانه‌ها، مراكز اجتماعي و هر مؤسسه‌اي كه باعث سلامت اجتماعي افراد بشود، به عنوان قلب سرزندگي جامعه و مكان سوم شناخته مي‌شود.رمان «خان‌الخليلي» نجيب محفوظ، داراي دو مكان محوري سوم يعني قهوه‌خانه و كازينو مي‌باشد كه هر كدام نقش قابل توجهي در تحول زندگي دو شخصيت اصلي رمان (احمد و رشدي) دارد. اين پژوهش بر آن است به شيوه توصيفي تحليلي و با تكيه بر نظريه ري اولدنبرگ درباره هويت مكان‌هاي سوم به تحليل ويژگي‌هاي هويتي اين دو مكان سوم و نيز تقابل هويتي حاصل از آن در رمان مذكور بپردازد. نتايج گوياي آن است كه قهوه‌خانه و كازينو داراي ويژگي‌هاي هويتي منحصر بفردي مثل: خنثي بودن، هم‌سطح كنندگي، جدي نبودن، گفتگو، دست‌يابي آسان و مشتري‌هاي ثابت است.
