ديدگاه استادان دانشگاه علوم پزشكي همدان دربارۀ سلامت و نقش آن در تحقق سبك زندگي اسلامي

سابقه و هدف: سبك زندگي مشخصۀ بارز هويت فرهنگي و اجتماعي هر جامعه‌اي است. اسلام و مفاهيم و آموزه‌هاي آن خود مقوم و سازندۀ بهترين سبك زندگي است. اگرچه سبك زندگي اسلامي مولد ابعاد مختلف سلامتي است، سلامت يا فقدان آن مي تواند از عوامل تسهيل‌كننده يا بازدارندۀ تحقق سبك زندگي اسلامي نيز باشد. بنابراين مطالعۀ حاضر براي تبيين ديدگاه استادان دانشگاه علوم پزشكي همدان دربارۀ سلامت و نقش آن در تحقق سبك زندگي اسلامي اجرا شده است. روش كار: اين پژوهش مطالعه‌اي كيفي با رويكرد تحليل محتوا است. جمع‌آوري داده ها از طريق مصاحبۀ عميق نيمه‌ساختاريافته با 11 نفر از استادان دانشگاه علوم پزشكي همدان به‌روش نمونه‌گيري مبتني بر هدف با حداكثر تنوع از نظر سن و وضعيت هيئت علمي صورت گرفت. همۀ مصاحبه ها دست‌نويس شد و در پايان با روش تحليل محتواي قراردادي تجزيه و تحليل شد. مشاركت‌كنندگان و محققان استحكام و صحت داده ها را تأييد كردند. در اين پژوهش همۀ موارد اخلاقي رعايت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: تحليل داده ها به استخراج مفاهيمي اصلي منجر شد كه عبارت است از: تأثير ضعيف سلامت جسمي بر تحقق سبك زندگي اسلامي (درون‌مايۀ فرعي؛ تعاريف متنوع از سلامت جسمي و تأثيرات متناقض سلامت جسمي)، تأثير مثبت سلامت رواني بر تحقق سبك زندگي اسلامي (درون‌مايۀ فرعي؛ ارتباط قوي سلامت رواني و تأثير مستقيم سلامت رواني)، تأثير متقابل سلامت اجتماعي بر تحقق سبك زندگي اسلامي (درون‌مايۀ فرعي؛ تعاريف مختلف از سلامت اجتماعي، تأثير دوطرفۀ سلامت اجتماعي و نظارت حاكميت بر بُعد سلامت اجتماعي) و تأثير تصاعدي سلامت معنوي بر تحقق سبك زندگي اسلامي (درون‌مايۀ فرعي؛ امكان‌پذير نبودن سبك زندگي اسلامي بدون سلامت معنوي). نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي به‌دست‌آمده، سلامت روان انسان مهم‌تر از سلامت جسم او و بيماري روان او مهم‌تر از بيماري جسم است. بنابراين سلامت رواني و معنوي مي‌تواند به‌خوبي تحقق سبك زندگي اسلامي را تبيين نمايد، هرچند تلاش براي زدودن بيماري هاي جسمي در ياري افراد جهت تحقق هرچه بهتر سبك زندگي اسلامي لازم است.