سرواپيدميولوژي آلودگي با سرووارهاي لپتوسپيرا اينتروگانس در نشخواركنندگان استان لرستان: مطالعه مقطعي

زمينۀ مطالعه: لپتوسپيروز يك بيماري باكتريايي مشترك بين انسان و دام است كه باعث بروز كاهش توليد و اختلالات توليد مثلي در نشخواركنندگان و وارد آمدن خسارات اقتصادي عمده‌اي به روستاييان و دامداران مي‌شود. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسي ميزان شيوع سرمي نشخواركنندگان استان لرستان از نظر سرووارهاي مختلف لپتوسپيرا اينتروگانسو ارزيابي نقش فاكتورهاي محيطي و ميزباني در شدت اين آلودگي بود. روش‌كار: به اين منظور با مراجعه به گاوداري و گله‌هاي گوسفند و بز در شهرستان‌هاي مختلف استان لرستان اقدام به اخذ 691 نمونه خون شامل 258 راس گوسفند، 195 راس بز و 238 راس گاو شد و در ادامه از نظر وجود آلودگي نسبت به 7 سرووار مختلف لپتوسپيرا اينتروگانسبه روش آگلوتيناسيون ميكروسكوپيك مورد عيار‌ سنجي قرار گرفتند. علاوه بر عوامل ميزباني از قبيل سن، جنس و عوامل محيطي شامل منطقه جغرافيايي، ميزان بارش، دماي هوا، رطوبت نسبي محيط و ارتفاع منطقه نمونه گيري از سطح دريا ثبت تا نقش احتمالي آن‌ها در شيوع سرمي مورد تحليل آماري قرار گيرد. نتايج: نتايج مطالعه حاضر نشان داد ميزان شيوع كلي سرمي لپتوسپيروز در گاو، گوسفند و بزهاي مورد بررسي در استان لرستان به ترتيب برابر با 62 راس (26.05 درصد؛ فاصله اطمينان 95 درصد: 31.23 – 19.7)، 58 راس (22.48 درصد؛ فاصله اطمينان 95 درصد: 25.16 – 16.95) و 29 راس (14.87 درصد؛ فاصله اطمينان 95 درصد: 20.36 – 9.37) بود. از نظر واكنش سرمي در گروه هاي مختلف سني و جنس نر و ماده اختلاف آماري معني‌داري ديده نشد (p 0.05). غالب‌ترين سرووار آلوده كننده در گاو، گوسفند و بزهاي داراي واكنش سرمي مثبت بر عليه لپتوسپيرا به ترتيب گريپوتايفوزا (41.93 درصد)، كانيكولا (32.76 درصد) و كانيكولا (48.27 درصد) بود. نتايج نشان داد دماي سالانه محيط بر روي ميزان آلودگي اثر معني‌داري ندارد (p 0.05)، اما رطوبت نسبي محيط (0.02 =p)،  ميزان بارش سالانه (0.001 =p) و ارتفاع محل زندگي دام‌ها از سطح دريا (0.03 =p) بر روي شيوع سرمي لپتوسپيرا اثرگذار است و بالاترين شيوع سرمي در دام هاي مناطق مركزي و غربي استان ديده شد (0.05 p). نتيجه‌گيري نهايي: لپتوسپيروز در دام‌هاي استان لرستان بومي بوده و فاكتورهاي محيطي در شدت آلودگي نقش به‌سزايي دارند كه اين مسئله ضرورت توجه به مناطق جغرافيايي در معرض خطر را بيشتر مي‌كند.