نقد و بررسي آموزة نجات مسيحي از منظر حد نصاب ايمان توحيدي با تأكيد بر آراء علامه طباطبائي و آيت‌الله مصباح

An In-depth Analysis of the Doctrine of Salvation in Christianity in Terms of the Degree of Monotheistic Faith with an Emphasis on the Views of Allameh Tabataba'i and Ayatollah Mesbah

نجات به معناي رستگاري اخروي، مورد توجه اديان الهي بوده است. نجات مسيحي به‌عنوان آموزه‌اي بنيادين، بر آموزه تثليث؛ يعني فيض و رحمت الهي، فدا و قرباني شدن و به صليب كشيده شدن عيسي مسيح به‌عنوان خداي مجسم و منجي و روح‌القدس به‌عنوان تداوم‌بخش نجات و معطي حيات جديد استوار است و انسان با اعمال صالح خويش هيچ نقشي در ايجاد و اعدام آن ندارد. براساس روش توصيفي ـ تحليلي دريافتيم اعتقاد به توحيد در الوهيت خداوند، حد نصاب توحيد است كه هر موحدي بايد بدان معتقد باشد؛ پذيرش اين مرتبه از توحيد مستلزم پذيرش ساير مراتب اعتقادي توحيد نيز مي‌باشد. اعتقاد به اين مراتب به‌صورت عام مجموعي حد نصاب توحيد را تشكيل داده و عدم قبول برخي از مراتب، مستلزم عدم رستگاري و نجات بوده، بلكه اگر اعتقاد به ساير مراتب به توحيد در الوهيت منتهي نشود، هيچ ارزشي نخواهد داشت. ساير مراتب توحيد جزء كمال توحيد و خارج از حد نصاب بوده و مستلزم عمل صالح نيز مي‌باشد.

Salvation, which means salvation in the hereafter, has always been considered by the divine religions. Christian salvation, as a fundamental doctrine, is based on doctrines such as the Trinity, grace, sacrifice, the Cross, holy Spirit, Christ as the incarnate God and savior and giver of new life so that human actions have no role in its creation and destruction. Using a descriptive-analytical method, we found that belief in monotheism is the standard measure of faith that anyone should have faith. Accepting this level of monotheism requires accepting other levels of monotheism as well. Belief in these levels as a whole is a necessary condition for monotheism, and imperfection in some respects hinders ultimate salvation. All levels of monotheism are part of the perfection of monotheism and require righteous deeds.