شكوفايي اخلاق در پرتو غايات ديني

The Flourishing of Morality in the Light of Religious Goals

در فلسفۀ اخلاق، به‌ويژه پس از كانت اين سؤال مطرح شد كه آيا انجام فعل اخلاقي به انگيزه‌اي خارج از صِرف تكليف و الزام اخلاقي، فاقد اعتبار است و ارزش اخلاقي ندارد؟ نوع پاسخ به اين پرسش، منشأ تقسيم نظام‌هاي اخلاقي به دو نحلۀ كلي غايت‌گرا و وظيفه‌گرا شده ‌است. نوشتار حاضر با روش كتابخانه‌اي و توصيفي ـ تحليلي در پي پاسخ به ‌اين پرسش ‌است، و ضمن تدارك پاسخ منفي براي ‌آن، بر وجود غايات به‌عنوان ضمانت اجرايي افعال اخلاقي تأكيد ‌مي‌‌كند و نوع اخروي آن را ضمن برشمردن مواردي، ارجح ‌مي‌‌شمارد؛ به‌ويژه قرب الهي كه به‌تناسب عدم‌ تناهي خداوند، نامتناهي بوده و منبعي پايان‌ناپذير براي ترغيب انسان به انجام فعل اخلاقي و تعالي وجودي است.

In the philosophy of ethics, especially after Kant, the question arose as to whether the performance of a moral act for motives beyond moral duty and obligation is invalid. The type of answer to this question is the origin of the division of moral systems into two general categories, teleological and task-oriented. Using a descriptive-analytical method this paper seeks to answer this question. While rejecting this approach, this paper emphasizes the existence of goals as the executive guarantee of moral actions. In the meantime, the other worldly type of these executive guarantees, such as closeness to God, is preferable. Because such a guarantee is infinite due to the infinity of God, and it is an endless source for encouraging man to existential excellency and performing moral act.