تبيين هستي‌شناختي نياز انسان به دين از منظر حكمت متعاليه؛ با تأكيد بر ديدگاه آيت‌الله جوادي آملي

Ontological Explanation of Man's Need for Religion from the Perspective of Exalted Theosophy with Emphasis on the View of Ayatollah Javadi Amoli

بسياري از دين‌داران، هرچند به‌دليل فطرت خدادادي، به دين و دينداري گرايش دارند، اما دليل عقلي و منطقي متقني براي ديندار بودن خود ندارند. ديني كه فاقد پشتوانة عقلي و منطقي است، حضور تأثيرگذار و مؤثري در زندگي نخواهد داشت و آن‌گونه‌كه بايد و شايد، بر روابط فردي و اجتماعي انسان حاكم نيست. در اين مقاله سعي شده با استفاده از مباني حكمت متعاليه و با تأكيد بر ديدگاه آيت‌الله جوادي آملي و با روش تحليلي ـ توصيفي، علل نياز انسان به دين و دينداري به‌طور عميق و دقيق تحليل گردد. در همين راستا، ابتدا تعريف دقيقي از انسان به دست داده شده و با تأمل و تمركز بر روي انسانيت انسان و گذار از ساير نيازهاي روبنايي، نياز بنيادين انسان به دين اثبات گرديده است؛ منظري كه در تحقيقات مشابه كمتر به ‌آن عنايت شده است. نياز انسان به دين، در هستي او ريشه دارد و تعالي و كمال حقيقي اين موجود، جز در سايۀ عمل به دين به ثمر نخواهد نشست.

Many religious people have tendency for religion and religiosity, though by divine nature, but they have no sound logical reason for this being religious. A which has no reasonable grounds, will not have effect on life as it ought to be and cannot manage individual and social human relationships. Using a descriptive analytical method, this study tries to analytical in depth the reasons for man’s need for religion and religiosity by referring to the principles of exalted theosophy and emphasizing on the view of Ayatollah Javadi Amoli. To this end, the article first, gives a precise definition of man and then, man's fundamental need for religion by reflecting and focusing on human humanity and transition from other superstructure needs; a perspective that has been given less attention in similar research works. Man's need for religion is rooted in his own existence and the true sublimity and perfection of this being will not be attained except through practicing religion.