بررسي ارتباط بين نتيجه تلقيح داخل رحمي اسپرم و علل ناباروري

زمينه و هدف: درمان معمول براي زوج‌هاي نابارور استفاده از تحريك تخمك‌گذاري كنترل شده به‌همراه تلقيح داخل رحمي اسپرم مي‌باشد. در اين مطالعه ارتباط بين نتايج تلقيح داخل رحمي اسپرم و علل مختلف ناباروري ارزيابي مي‌گردد. روش بررسي: اين مطالعه از نوع مقطعي بوده است و روش نمونه‌گيري در اين مطالعه از نوع در دسترس مي‌باشد. اين مطالعه از بهمن 1393 تا مرداد 1395، بر روي 994 سيكل تلقيح داخل رحمي اسپرم در 803 زوج نابارور مراجعه‌كننده به بخش ناباروري پژوهشگاه رويان در شهر تهران انجام شد. معيارهاي ورود بيمار به اين مطالعه شامل: ناباروري با فاكتورهاي مردانه، علل تركيبي ناباروري، ناباروري به علت عدم تخمك‌گذاري، ناباروري با علت نامشخص بودند. 16-12 روز پس از انجام تلقيح داخل رحمي اسپرم در صورتي‌كه تست بارداري مثبت بود و به‌دنبال آن در سونوگرافي ترانس واژينال هفته چهار پس از انجام تلقيح داخل رحمي اسپرم ساك حاملگي مشاهده مي‌شد، حاملگي كلينيكي درنظر گرفته مي‌شد. يافته‌ها: ميزان موفقيت بارداري در تمام سيكل‌هاي تحريك تخمك‌گذاري كنترل شده به‌همراه تلقيح داخل رحمي اسپرم 16.5% و تولد زنده به‌ازاي هر سيكل 14.5% محاسبه گرديد. متوسط سني بيماران در گروه باردار به‌صورت معناداري از گروه غيرباردار كمتر بود (0.01=P). همچنين بين علت ناباروري و بارداري كلينيكي ارتباط معناداري وجود داشت (0.001P ) كاهش معناداري در ميزان موفقيت بارداري كلينيكي با افزايش مدت ناباروري مشاهده گرديد (OR=0.8,CI=0.8,P 0.001). نتيجه‌گيري: سن زن، علت ناباروري، مدت ناباروري، قاعدگي نامنظم، حجم سيمن و دوز گونادوتروپين تجويزشده فاكتورهاي مهمي در نتايج تحريك تخمك‌گذاري كنترل شده به‌همراه تلقيح داخل رحمي اسپرم بودند.