بررسي بيان COX2 در ليكن پلان دهاني به روش ايمونوهيستوشيمي

مقدمه: ليكن پلان يك بيماري اتوايميون مزمن التهابي نسبتا شايع با اتيولوژي نامشخص است. سازمان بهداشت جهاني (WHO) آن را به عنوان يك ضايعه پيش سرطاني بالقوه تعريف كرده است. COX2 يك آنزيم كليدي براي فرآيند هاي التهابي و پروليفراسيون سلولي است. افزايش بيان آن در برخي بيماريهاي التهابي مزمن پيش بدخيم و نئوپلاسم هاي بدخيم دستگاه تنفسي گوارشي فوقاني پيشنهادكننده ي نقش آن در مراحل اوليه كارسينوژنز سر و گردن مي باشد و مي تواند به پتانسيل آن به عنوان يك فاكتور پروگنوستيك و ماركر رفتار تغييريافته، اشاره نمايد. هدف از اين مطالعه آناليز نشانگر COX2 در پاتوژنز و رفتار بيولوژيك ليكن پلان دهاني و ليكن پلان دهاني همراه با ديسپلازي بود. مواد و روش ها: ميزان بروز نشانگر COX2 در 50 نمونه از آرشيو بخش آسيب شناسي دانشكده دندانپزشكي مشهد، شامل 25 نمونه ليكن پلان دهاني و 25 نمونه ليكن پلان دهاني داراي ديسپلازي به روش ايمونو هيستوشيمي ارزيابي شد. در اين مطالعه توصيفي تحليلي مقطعي از آزمون هاي آماري KruskalWallis و Chi Square به منظور مقايسه ميزان بروز ماركر COX2 در گروه هاي مورد مطالعه استفاده شد. يافته ها: بر اساس نتايج حاصل از اين مطالعه، بين دو گروه ليكن پلان دهاني و ليكن پلان دهاني همراه با ديسپلازي الگوي رنگ پذيريبا ماركر COX2 در لايه ي بازال و همبند تفاوت معني داري نداشت؛ در حاليكه در لايه ي سوپرابازال در گروه ليكن پلان با ديسپلازي به طور معني داري بيشتر از گروه ليكن پلان دهاني بود. از لحاظ جايگاه، ضايعات ليكن پلان با ديسپلازي، بيشتر در مخاط باكال و ضايعات ليكن پلان دهاني (بدون ديسپلازي) بيشتر در لب ديده شد. نتيجه گيري: بر اساس مطالعه حاضر مي توان نتيجه گرفت كه افزايش بيان COX2 در ضايعات ليكن پلان دهاني بويژه انواع داراي ديسپلازي ديده مي شود. همچنين حضور ضايعه در بعضي از نواحي دهان مانند مخاط باكال، زبان و بوردر زبان با ديسپلازي ارتباط بيشتري دارد.