ارتباط بين طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه با اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي در بين دانشجويان دانشگاه علوم‌پزشكي سمنان

اهداف: طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه، الگوهاي هيجاني و شناختي خود‌آسيب‌رساني هستند كه در ابتداي رشد و تحول در ذهن شكل گرفته‌ و در زندگي تكرار مي‌شوند و از آنجايي كه طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه بيشترين پيش‌بيني‌كننده براي استعداد اعتياد مي‌توانند باشند و اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي هم به عنوان يك آسيب يا عارضه مطرح است، مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط بين طرح‌واره ناسازگار اوليه با اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي در بين دانشجويان انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع مقطعي بوده كه روي نمونه‌اي شامل 350 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم‌پزشكي سمنان با روش تصادفي طبقه‌اي (بر اساس سال ورود و دانشكده) انجام شد. نسخه سوم فرم كوتاه پرسش‌نامه طرح‌واره يانگ و پرسش‌نامه اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي مبتني بر موبايل به عنوان ابزار استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و به وسيله آزمون كاي‌دو و رگرسيون لجستيك تحليل شدند. مقدار P كمتر از 0/05 در آزمون‌ها معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته ها: 186 نفر (53/2 درصد) اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي داشتند. در 215 نفر (61/4 درصد) حداقل يك طرح‌واره ناسازگاري اوليه وجود داشت. يافته‌ها بين زن بودن (0/021=OR=0/35 ،P)، داشتن سن بالاتر از 21 سال (0/001 OR=0/46 ، P )، طرح‌واره هدايت شدن توسط ديگران (0/01=OR=0/54= P)، طرح‌واره استحقاق (0/002=OR=0/47 ،P) و طرح‌واره انزواي اجتماعي (0/006=OR=2/94 ، P) با اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي، رابطه معنا‌داري را نشان دادند. نتيجه گيري: نتايج نشان داد برخي از ويژگي‌هاي فردي و شكل‌گيري برخي از طرح‌واره‌ها با كاهش و افزايش شانس اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي همراه است.