اثربخشي درمان مبتني بر تعهد و پذيرش بر اهمال‌كاري تحصيلي دانشجويان دانشگاه علوم‌پزشكي زنجان

اهداف: اهمال‌كاري و افت تحصيلي از عواملي هستند كه در دانشگاه‌هاي علوم‌پزشكي رو به افزايش بوده و تهديدي براي دانشجويان و سيستم آموزشي محسوب مي‌شوند؛ بنابراين شناسايي مداخلاتي كه بتوانند اين عوامل را در دانشجويان كاهش دهند، ضروري به نظر مي‌رسد. از اين ‌رو مطالعه حاضر با هدف اثربخشي درمان مبتني بر تعهد و پذيرش (ACT) بر اهمال‌كاري تحصيلي دانشجويان دانشگاه علوم‌پزشكي زنجان انجام گرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه به ‌صورت مداخله‌اي و نيمه‌آزمايشي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون و با دو گروه آزمايش و كنترل انجام شد. جامعه آماري كليه دانشجويان داراي افت تحصيلي بودند كه طي سال تحصيلي 1396-1397 به اداره مشاوره دانشگاه معرفي شدند كه از بين آن‌ها 38 نفر با در نظر گرفتن معيارهاي ورود و نمره اهمال‌كاري تحصيلي وارد مطالعه شدند. ابزار اندازه‌گيري داده‌ها پرسش‌نامه استاندارد اهمال‌كاري سولومون و راثلبوم بود. ملاك عملكرد تحصيلي دانشجويان نيز معدل نيم‌سال تحصيلي آنان بود. براي تجزيه ‌و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آناليز كوواريانس و تحليل كوواريانس در نرم‌افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد. يافته ها: ميانگين اهمال‌كاري تحصيلي در دو گروه و در پس‌آزمون تفاوت معني‌داري داشت (P 0.05).مربوط به عامل گروه در اهمال‌كاري تحصيلي برابر با 257/553 و در سطح ‌0/05 P از لحاظ آماري معنادار بود؛ بنابراين اثربخشي درمان مبتني بر تعهد و پذيرش (ACT) بر اهمال‌كاري تحصيلي و مؤلفه‌هاي آن در گروه آزمايش تأييد شد. در مورد عملكرد تحصيلي نيز F مربوط به عامل گروه برابر با 9/59 و در سطح( 0/05 P) از لحاظ آماري معنادار بود؛ بنابراين، تأثير درمان مبتني بر تعهد و پذيرش بر عملكرد تحصيلي نيز در دانشجويان تأييد شد. نتيجه گيري: نتايج نشان‌دهنده اثربخش بودن درمان مبتني بر تعهد و پذيرش بر اهمال‌كاري و افت تحصيلي دانشجويان بود.