تأثير قرنطينه خانگي ناشي از پاندمي بيماري كوويد 19 بر استرس والدين و رابطه آن با اضطراب و افسردگي كودكان گيلاني

اهداف: حمله حاد بيماري‌هاي همه‌گير علاوه بر خطر جسمي، اثرات نامطلوب روان‌شناختي جدي را در كودكان به خاطر توان محافظتي كمتر، ايجاد مي‌كند. هدف پژوهش حاضر تعيين تأثير رواني قرنطينه خانگي ناشي از پاندمي كروناويروس (COVID19) بر استرس والدين و رابطه آن با اضطراب و افسردگي كودكان بود. مواد و روش ها: اين پژوهش در بازه زماني ۱۷ تا ۲۶ اسفند سال 1398(مراحل آغازين فراخوان عمومي مردم ايران براي قرنطينه) در استان گيلان انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل تمام كودكان ۵ تا ۱۲ ساله و والدين آن‌ها بود كه به طور هدفمند نمونه‌گيري شدند و ۱۸۱ نفر به پرسش‌نامه علائم مرضي كودكان (CSI4) فرم والد و مقياس تجديدنظرشده تأثير رويداد (IESR) به ‌صورت داوطلبانه پاسخ دادند. به ‌منظور تحليل داده‌ها از روش ضريب همبستگي پيرسون، تي استودنت مستقل و تحليل رگرسيون سلسله‌مراتبي استفاده شد. يافته ها: پس از حذف اثر متغيرهاي جمعيت‌شناختي مشخص شد نمرات بيشتر والدين در خرده‌مقياس مزاحمت (۰/۰۰۴= β=۰/۵۶۸ ، P) و گوش‌به‌زنگي شديد (۰/۰۰۰۱ β=۰/۷۷۲ ، P) مي‌تواند پيش‌بيني‌كننده نمرات بيشتر اضطراب در كودكان باشد. هيچ‌كدام از مؤلفه‌هاي IESR در والدين نتوانستند به طور معني‌داري نمرات افسردگي كودكان را پيش‌بيني كنند (۰/۰۵ β=۰/۳۲۵ ، P) در كودكان را پيش‌بيني مي‌كند. نتيجه گيري: تأثير رواني قرنطينه خانگي ناشي از پاندمي كوويد ۱۹ در والدين مي‌تواند بر اضطراب و افسردگي كودكان تأثير مخربي بگذارد و اين نتايج لزوم برنامه‌هاي آموزشي حمايت رواني از والدين و كودكان آن‌ها را ضروري مي‌كند.