پيشي‌بيني آمادگي به اعتياد نوجوانان براساس شيوه‌هاي فرزندپروري والدين و نقش ميانجي منبع كنترل: يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: شيوه‌هاي فرزندپروري والدين نقش مهمي در تربيت فرزندان را به عهده دارد. اين شيوه‌ها مي‌توانند در پيش‌گيري يا پيدايش اعتياد در فرزندان نقش به سزايي داشته باشد. اين پژوهش با هدف پيش‌بيني آمادگي به اعتياد نوجوانان براساس شيوه‌هاي فرزندپروري والدين و نقش ميانجي منبع كنترل انجام شد. مواد و روش‌ها: روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع مدل يابي معادلات ساختاري است. جامعه آماري اين مطالعه شامل كليه نوجوانان پسر مقطع دوم متوسطه، به همراه والدين آن ها در شهر ايذه در سال تحصيلي 98-1397 بود. از بين جامعه ياد شده تعداد 300 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. در اين پژوهش، نوجوانان پرسش نامه منبع كنترل Rutter و پرسش نامه آمادگي به اعتياد، و والدين آن ها نيز پرسش نامه شيوه‌هاي فرزندپروري Bamuirend را تكميل نمودند. تجزيه و تحليل داده‌ها به روش تحليل مسير صورت پذيرفت. يافته‌ها: در اين مطالعه نتايج تحليل مسير بيانگر برازش مدل فرضي پژوهش بود. تحليل داده‌ها نشان داد ضرايب مسير شيوه فرزندپروري سهل‌گير بر آمادگي به اعتياد (β=0.301, p 0.001)، ضرايب مسير شيوه فرزندپروري مستبد بر آمادگي به اعتياد (β=0.310, p 0.001) و ضرايب مسير شيوه فرزندپروري مقتدر بر آمادگي به اعتياد ( β=-0.398, p 0.001) در مدل مورد بررسي معني‌دار است. هم چنين منبع كنترل نقش ميانجي‌ بر روابط بين آمادگي به اعتياد نوجوانان و شيوه‌هاي فرزندپروري والدين ايفاء مي‌كند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج حاصله، براي تبيين آمادگي به اعتياد نوجوانان مي‌توان از متغيرهاي شيوه‌هاي فرزندپروري و نقش ميانجي منبع كنترل استفاده نمود. براين اساس توصيه مي‌شود از نتايج اين مطالعه در طراحي برنامه‌هاي آموزشي و درماني اعتياد نوجوانان استفاد گردد.