بررسي آزمايشگاهي آبشستگي در اطراف سري آبشكن T شكل غير مستغرق در قوس رودخانه

در اين مطالعه به منظور بررسي اثر فاصله نسبي و طول نسبي بين دو آبشكن T شكل و همچنين تاثير عدد فرود بر فرآيند آبشستگي در قوس، آزمايش هايي در يك فلوم آزمايشگاهي مستطيل شكل و با قوس 180 درجه از جنس پلاكسي گلاس انجام گرفت. در اين تحقيق با نصب دو آبشكن T شكل با چهار فاصله نسبي و طول نسبي مختلف در نيمه اول قوس 180 درجه، پديده آبشستگي حول آبشكن مورد بررسي قرار گرفت. براي مصالح كف فلوم از ماسه با دانه‌بندي يكنواخت و ضريب يكنواختي استفاده شد. كليه آزمايش ها در چهار دبي مختلف و عمق جريان ثابت در شرايط آب زلال انجام گرديد. نتايج اين تحقيق نشان داد بين حداكثر عمق نسبي آبشستگي نسبي با طول نسبي آبشكن ، فاصله نسبي آبشكن وعدد فرود رابطه مستقيم وجود دارد و با افزايش فاصله نسبي، طول نسبي و همچنين عدد فرود، حداكثر عمق نسبي آبشستگي در دهانه آبشكنT شكل افزايش پيدا مي كند. به‌منظور مقايسه تاثير طول نسبي آبشكن بر عمق آبشستگي نسبي در تحقيق حاضر با ساير محققين استفاده شد. همچنين رابطه جهت تعيين حداكثر عمق آبشستگي نسبي ارائه شد كه ضريب همبستگي نتايج حاصل از اين معادله با نتايج آزمايشگاهي حدود 98 /0 مي‌باشد.