تأثير كاربرد كودهاي پتاسيمي بر فلورسانس كلروفيل و رنگيزه‌هاي فتوسنتزي گياه برنج (Oryza sativa L.) رقم طارم هاشمي در شرايط كم‌آبياري تنظيم شده

به منظور بررسي اثر كم آبياري و كارايي انواع كودهاي پتاسيمي بر بهبود ميزان رنگيزه هاي فتوسنتزي و شاخص هاي فلورسانس كلروفيل در برنج (رقم طارم هاشمي)، پژوهشي مزرعه اي در سال 1395 در دو ايستگاه مؤسسه تحقيقات برنج (آمل) و مزرعه الگويي واقع در شهرستان سوادكوه به صورت اسپليت پلات در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام گرفت. روش هاي مختلف آبياري در دو سطح (غرقاب دائم و غرقاب نمودن پس از كاهش ارتفاع آب به پايين تر از 10 سانتي متر) و كاربرد كودهاي پتاسيمي، شامل سولفات پتاسيم، كلرورپتاسيم و كود زيستي، در نه سطح بودند. بر اساس يافته ها، با اعمال كم آبياري ميزان كلروفيل a، b، a+b، فلورسانس حداكثر، فلورسانس متغير، سرعت انتقال الكترون در فتوسيستم II (ETR) و عملكرد شلتوك در مقايسه با تيمار آبياري غرقاب به طور معني داري در هر دو ايستگاه كاهش يافت. اين پژوهش حاكي از اثر مثبت تيمارهاي كاربرد كود پتاسيم در شرايط كم آبي از طريق افزايش معني دار محتوي كلروفيل و شاخص خاموشي غيرفتوشيميايي (NPQ) بود. بيشترين ميزان عملكرد شلتوك از برهمكنش تيمارهاي آبياري غرقاب و كاربرد 50% كود سولفات پتاسيم به صورت پايه و 50% كود كلرورپتاسيم به صورت سرك، معادل 4945 و 4770 كيلوگرم در هكتار به ترتيب در ايستگاه هاي آمل و سوادكوه به دست آمد. با توجه به همبستگي مثبت و معني دار عملكرد شلتوك با صفات محتوي كلروفيل a، كلروفيل كل، حداكثر كارايي كوانتومي فتوسيستم II (Fv/Fm) و ETR مي توان اظهار داشت كه تيمار كاربرد 50% كود سولفات پتاسيم به صورت پايه و 50% كود كلرورپتاسيم به صورت سرك بيشترين كارايي را از لحاظ صفات مورد بررسي به ويژه در شرايط كم آبي داشت.