تحليلي بر بايسته هاي تصميم گيري مشورتي براساس آموزه هاي اسلامي

هدف پژوهش، شناسايي بايسته هاي تصميم گيري مشورتي براساس آموزه هاي اسلامي است. مطالعات صاحبنظران نشان مي دهد كه با وجود بهره هاي مطلوبِ مشورت در تصميم گيري، اين پديده گاهي نتايج خوشايندي به دنبال ندارد؛ بنابراين به نظر مي رسد بايدهايي بر اين فرآيند حاكم است كه مطلوبيت آن را تعيين مي‌كند. پرسش اصلي پژوهش اين است كه بايسته هاي تصميم گيري مشورتي براساس آموزه هاي اسلامي چيست؟ در واقع، پايبندي به چه معيارهايي، مديران را در تصميم گيري مشورتي به نتايج مطلوب رهنمون مي سازد و بهبود عملكرد مادي و معنوي در پي دارد؟ بدين منظور، روش تحليل محتواي استقرايي به كار برده شد. براساس يافته ها، مهمترين بايسته هاي تصميم گيري مشورتي در آموزه هاي اسلام عبارت است از: توجه به موانع شرعي مشورت، صيانت از حريمها، اتصالات معنوي، دقت در صفات مشاور، گزينش هدفمند عقايد، توانمندي در تصميم و اجرا. نتايج بررسي نشان مي دهد كه بعضي بايسته هاي اسلامي در مباني مديريتي موجود است؛ اما در آموزه هاي اسلامي نظاير وسعت يافته تري از آنها هست. برخي بايسته هاي اسلامي اساساً با مباني مديريتي در تعارض، و يا در آن فاقد معناست. دسته اي از بايسته هاي اسلامي نيز با مباني مديريتي در تعارض نيست؛ ولي از ديد انديشمندان مديريت به‌دور مانده و مورد غفلت واقع شده است.