شناسايي و تحليل عوامل موثر بر موفقيت رهنگاري فناوري با استفاده از تكنيك مدل سازي ساختاري تفسيري

رشد سريع فناوري، افزايش هزينه، پيچيدگي و جهاني شدن رقابت، تطابق سرمايه گذاري‌هاي فناورانه با نيازهاي سازمان را ضروي نموده است. لذا مديريت فناوري و نوآوري از طريق رويكردهاي ساختار يافته و انعطاف پذيري مانند رهنگاشت فناوري براي تصميم سازي براي سياستگذاران ضروري مي نمايد. استفاده از مزاياي اجراي رهنگاري بدون شناسايي و اولويت بندي عوامل موثر بر آن غير ممكن است. هدف از اين مقاله بكارگيري روش مدل سازي ساختاري تفسيري براي تحليل تعاملات و سطح بندي عوامل موثر بر موفقيت رهنگاري فناوري است بدين منظور ابتدا با مرور ادبيات عوامل مؤثر بر موفقيت رهنگاري فناوري شناسايي گرديد سپس جهت سطح بندي اين عوامل روش مدل سازي ساختاري تفسيري بكارگرفته شد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه و توزيع آن در بين 17 نفر از خبرگان استفاده شد. با تحليل يافته ها، عوامل مؤثر در چهار سطح و دو خوشه دسته بندي شدند. بيشترين تاثيرگذاري مربوط به عوامل تامين منابع مالي ، حمايت و تعهد مديريت ارشد ، پذيرش رهنگاري ، مشاركت مناسب افراد ، دسترسي به داده ها، اطلاعات و دانش مورد نياز و وجود تسهيل گر و مشاور ، مي باشند. بيشترين تاثيرپذيري را عامل كيفيت سند رهنگاشت و انعطاف پذيري در برابر تغييرات لازم با بروز رساني رهنگاشت به خود اختصاص دادند.