طراحي سيستم استنتاج فازي به منظور شناسايي اعضاي هيات علمي با استعداد

شناسايي افراد با ‌‌استعداد يكي از مهم‌ترين دغدغه‌ها و وظايف مديران منابع ‌انساني در سازمانهاست. تحقيق حاضر به لحاظ هدف، كاربردي و از حيث روش توصيفي پيمايشي است. با توجه به خلاء پژوهشي در حوزه شناسايي افراد با استعداد در پژوهش‌هاي گذشته، پژوهش حاضر با هدف شناسايي اعضاي هيات‌علمي با استعداد تدوين شده است. براي اين منظور از دو متغير عملكرد(آموزشي و پژوهشي) و پتانسيل(توانايي‌فردي، آرزوهاي‌شغلي و تعامل‌شغلي) اعضاي هيات‌علمي استفاده شده ‌است. جامعه آماري پژوهش حاضر 350 نفر از اعضاي هيات‌ علمي دانشگاه مازندران است كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند 110 نفر از اعضاي هيات‌علمي به عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. داده‌هاي مربوط به عملكرد آموزشي با همكاري دفتر نظارت ارزيابي و نظارت، تضمين كيفيت و داده‌هاي مربوط به عملكرد پژوهشي با همكاري معاونت پژوهشي دانشگاه تهيه شده است. براي سنجش توانايي اعضاي هيات علمي از فرم ارزيابي مدل سياي‌بي(2005) و نيز براي ارزيابي آرزوهاي‌شغلي و تعامل‌شغلي به ترتيب از دو پرسشنامه استاندارد نادي و همكاران(1389) و شافلي و همكاران(2006) استفاده شده است. روايي محتوا پرسشنامه‌ها توسط خبرگان و پايايي پرسشنامه‌ آرزوهاي‌شغلي(81.8) و تعامل‌شغلي(91.9) مي‌باشد. بعد از خوشه‌بندي‌ اوليه بر روي داده‌ها، سيستم ‌استنتاج ‌فازي با دو ورودي(عملكرد و پتانسيل) و يك‌ خروجي(استعداد) در پنج ‌سطح تعريف شده ‌است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم‌افزار متلب(R2018b,v9) استفاده شده ‌است. نتايج حاكي از آن است كه بيشتر اعضاي هيات‌علمي42.72 % در بخش متوسط قرار دارند. همچنين 11.82 % در بخش خيلي‌كم ، 16.37 % در بخش كم ، 25.45 % در بخش زياد و 3.64 % در بخش خيلي‌زياد قرار گرفتند