شناسايي و اولويت بندي عوامل موثر بر دوسوتواني كاركنان

طي دهه هاي گذشته دوسوتواني سازماني به عنوان يك مبحث جديد مديريتي مورد توجه قرار گرفته است و به توانايي سازمان در توجه همزمان به دو هدف ناسازگار سازماني يعني بهره برداري و اكتشاف اشاره ميكند. اما سازمانها براي دستيابي به دوسوتواني به منابع مختلفي نياز دارند كه مهمترين اين منابع نيروي انساني يا كاركنان سازمان هستند كه ميتوانند سازمانها را در رسيدن به هدف دوسوتواني ياري كنند، از اين رو هدف اين پژوهش شناسايي و اولويت بندي عوامل موثر بر دوسوتواني كاركنان ميباشد. اين پژوهش به لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت توصيفي پيمايشي ميباشد.21 عامل به عنوان عوامل موثر بر دوسوتواني كاركنان از ادبيات پژوهش استخراج گرديد و براي تجزيه و تحليل اطلاعات از دو روش دلفي و فازي و ISM استفاده شده است. پرسشنامه دلفي و ISM طي دو مرحله بين 15 نفر از مديران و كارشناسان منابع انساني بانك هاي تجاري شهر تهران توزيع گرديد كه در مرحله اول پس از تجزيه و تحليل اطلاعات با روش دلفي 7 عامل از بين 21 عامل شناسايي شده حذف گرديد و در نهايت 14 عامل به عنوان مهمترين عوامل شناسايي گرديد. سپس عوامل شناسايي شده طي پرسشنامه ISM مجددا در اختيار مديران وكارشناسان قرار داده شد تا به اولويت بندي عوامل بپردازند. بدين ترتيب عوامل در 8 سطح اولويت بندي شدند كه ويژگي هاي شخصيتي كه از عوامل فردي دروني ميباشد به عنوان تاثيرگذارترين عامل و عوامل انعطاف پذيري منابع انساني و انگيزه بيروني كه از عوامل سازماني ساختاري ميباشند به عنوان تاثيرپذيرترين عوامل شناسايي شدند