بازخوانش دو صفت "علم الهي" و " كلام الهي" بر اساس مدل معناشناسانه ايزوتسو در روش تفسيري علامه طباطبايي

Re-reading the two aspects of divine knowledge and divine theology in Allameh Tabatabai's interpretive thought with the semiotic approach of Izutsu

فهم متن و كشف معنا دغدغه مشترك رويكرد «تفسير قرآن به قرآن» علامه طباطبايي و«ميدان معناشناختي » ايزوتسو است. روش نخست با رويكرد سنتي، ازفهم و تفسير قرآن در پرتو آيات ديگر دفاع مي كند و رويكرد دوم، به مدد معنا شناسي مدرن، خود را عهده دار كشف معنايي واژگان متن قرآن مي داند. ايده اصلي نوشتار حاضر، پاسخ به اين سوال است كه چگونه مي توان با مدل «ميدان معناشناختي» ايزوتسو صفات الهي را براساس رويكرد تفسيري علامه اجرا نمود؟ اين پژوهش با روش تحليلي- توصيفي، به عنوان نمونه دو «واژه كليدي» ازصفات الهي را، ازآثار تفسيري علامه انتخاب وآن هارا با مدل «ميدان معنا شناختي» ايزوتسو ترسيم كرد. يافته هاي نوشتار حاضر نشان مي دهد: اولا: براساس داعيه هردو مفسر عليرغم وجود پيچيدگي هاي زباني ومعنايي درمتن قرآن ،اين كتاب الهي قادر است به زبان خود سخن بگويد و با استقلال تام، مفسرخويش باشد. ثانيا: مي توان به مدد روش«تفسيرقرآن به قرآن» علامه نمودار واژگان كليدي قرآن را دردستگاه تصوري «ميدان معناشناختي» ايزوتسو، نمايش داد. ثالثا: خوانش "علم الهي" با مدل «تضاد صوري» و"كلام الهي" با مدل «ترادف يا ساختار موازنه اي »در« نمودارمعنا شناختي» ايزوتسو، مسير رمزگشايي از ساير واژگان مبهم را فراهم مي كند.

Understanding the text and discovering the meaning are the common concerns of Allameh Tabatabai's approach of "Qur'an to the Qur'an interpretation" and Izutsu's "semantic field". The first method, using a traditional approach, defends the understanding and interpretation of Qur'an in the light of other verses, and he second, by means of the "Bon School" considers itself responsible for the semantic discovery of key words in the text of Qur'an. The main idea of this work is to answer to the question how to perform the divine aspects based on Allameh interpretational approach, using Izutsu's "semantic field". In this regard, through analytical-descriptive approach, the present study has chosen a couple of key words from Allameh interpretational works, and has reviewed and recreated them through Izutsu’s model. The findings of the present research show that first: according to the claims of both interpreters, in spite of the linguistic and semantic conflicts in Qur’an text, this divine book is able to talk in its own language and to be its own interpreter. Second, through Allameh’s “interpretational approach”, one can illustrate Qur’an key words chart in Izutsu’s “semantic field” imaginative system. Third, to prove this type of review, one can perform “the divine knowledge”.