مدل روابط ساختاري بين هويت ديني و سرمايه اجتماعي با كيفيت زندگي: نقش واسطه اي تمايزيافتگي خود

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين هويت ديني و سرمايه اجتماعي با كيفيت زندگي از طريق تمايزيافتگي خود، بين دانشجويان دانشگاه اروميه صورت گرفت. روش: روش پژوهش همبستگي از نوع مدل معادلات ساختاري بود. جهت اجراي پژوهش، از بين دانشجويان دانشگاه اروميه (N=17568)، 350 دانشجو با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب و به پرسشنامه هاي هويت ديني خوشاوي (1390)، سرمايه اجتماعي Grootaert and et al (2003)، كيفيت زندگي (World Health Organization,1989 ) و تمايزيافتگي خود( Skowron Friedlander,1998) پاسخ دادند. براي تحليل نتايج، از روش تحليل مسير براساس نرم افزار LISREL V. 8.8) و Amos) استفاده شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه مدل طراحي شده بر اساس داده هاي پژوهش، برازش مناسب داشته و مسيرهاي مستقيم، سرمايه اجتماعي، هويت ديني، تمايزيافتگي خود با كيفيت زندگي مثبت و معني‌دار است. همچنين مسيرهاي غيرمستقيم، سرمايه اجتماعي و هويت ديني با كيفيت زندگي از طريق تمايزيافتگي خود، نيز مثبت و  معنادار بودند. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها مي توان نتيجه گرفت كه تمايزيافتگي خود، به عنوان يك عامل واسطه اي به خوبي روابط بين سرمايه اجتماعي و هويت ديني با كيفيت زندگي را تنظيم مي كند.