رابطه‌ سبك‌هاي يادگيري با انگيزه پيشرفت و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دوره متوسطه استان لرستان

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه‌ بين سبك‌هاي يادگيري با انگيزه‌ پيشرفت و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دوره‌ متوسطه‌ استان لرستان بود. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي، و جامعه‌ آماري شامل كليه‌ دانش‌آموزان مقطع متوسطه‌ استان لرستان به تعداد 115010 نفر بود كه براساس جدول كرجسي و مورگان، 384 نفر تعيين شده، و به روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌هاي مورد نياز پرسشنامه هاي سبك‌هاي يادگيري كلب (1971) و انگيزه‌ پيشرفت هرمنس (1970)، همچنين، ميانگين دروس گذرانده‌شده‌ دانش‌آموزان به‌كار گرفته شد. براي تحليل داده‌ها، آزمون‌هاي ضريب همبستگي پيرسون، آزمون تي گروه‌هاي مستقل، و تحليل واريانس چندمتغيره انجام گرفت. براساس نتايج تحليل داده‌ها، بين سبك يادگيري واگرا و انگيزه‌ پيشرفت (0.0001, P=0.399r= )، بين سبك يادگيري همگرا و انگيزه‌ پيشرفت (0.0001, =0.41r=P )، بين سبك يادگيري واگرا و پيشرفت تحصيلي (0.0001, =0.36r=P )، بين سبك يادگيري همگرا و پيشرفت تحصيلي (0.0001, =0.39r=P) رابطه معنادار وجود دارد. از طرفي، نتايج نشان داد بين سبك يادگيري جذب‌كننده و انطباق‌يابنده با انگيزه‌ پيشرفت و پيشرفت تحصيلي رابطه‌ معنادار وجود ندارد. نتايج تحليل واريانس چندمتغيره نشان داد بين سبك‌هاي يادگيري دانش‌آموزان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد. همچنين، نتايج آزمون تي گروه‌هاي مستقل نشان داد بين ميانگين انگيزه‌ پيشرفت و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد.