الگوي ساختاري قصد ترك خدمت و عملكرد شغلي مديران براساس ذهن‌آگاهي: نقش ميانجي فرسودگي هيجاني

پژوهش حاضر با هدف طراحي الگوي ساختاري قصد ترك خدمت و عملكرد شغلي مديران براساس ذهن‌آگاهي با تأكيد بر نقش ميانجي فرسودگي هيجاني در ميان مديران دبيرستان‌هاي دوره‌ دوم شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش به لحاظ هدف كاربردي، و از نظر نحوه گردآوري داده‌ها، توصيفي – همبستگي مبتني بر مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعه پژوهش مديران دبيرستان‌هاي دوره‌ دوم شهر اصفهان به تعداد 399 نفر بودند كه براساس جدول كرجسي و مورگان (1970) و به روش تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي، 205 نفر از آن‌ها انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي ذهن‌آگاهي ترويجنز و همكاران (2015)، فرسودگي هيجاني مسلش و جكسون (1981)، قصد ترك خدمت لنتز (2004)، و عملكرد شغلي ناگيوئن، ترانگ و ناگيوئن (2012) بود. داده‌ها با به‌كارگيري آمار توصيفي (فراواني، ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي آزمون كولموگروف اسميرنوف، ضريب همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري تحليل شد. نتايج پژوهش نشان داد بين ذهن‌آگاهي با قصد ترك خدمت رابطه‌ معكوس و با عملكرد شغلي رابطه‌ مستقيم وجود دارد. بين فرسودگي هيجاني با قصد ترك خدمت رابطه‌ مستقيم و با عملكرد شغلي رابطه‌ معكوس وجود دارد. يافته‌هاي مدل‌سازي معادلات ساختاري نشان داد فرسودگي هيجاني در رابطه‌ بين ذهن‌آگاهي و عملكرد شغلي مديران نقش ميانجي دارد. با توجه به نتايج، مسئولان آموزش و پرورش با برگزاري كارگاه‌هاي آموزشي ذهن‌آگاهي مي‌توانند، ضمن كاهش فرسودگي هيجاني مديران زمينه‌ كاهش قصد ترك خدمت و بهبود عملكرد شغلي آن‌ها را فراهم كنند.