بررسي تطبيقي-تحليلي نظريّه‌هاي مطالعات ترجمه در سايۀ نظريّات روانكاوي فرويد

علم روانكاوي تقريباً در آغاز قرن بيستم توسط زيگموند فرويد (1856–1939) پايه‌گذاري شد. پيشينه رشته مطالعات ترجمه كمتر از يك‌قرن است و همچون علم روانكاوي، هنوز حوزه‌اي جديد براي پژوهشگران محسوب مي‌شود. مقاله حاضر به بررسي برخي نظريّات فرويد پرداخته و نگارنده بر آن است تا با نگاهي تطبيقي ميان نظريّات وي با برخي مفاهيم در مطالعات ترجمه ارتباط برقرار كند. براي اين منظور، پس از تبيين نظريّات فرويد درباره ناخودآگاه و نحوه شكل‌گيري آن، سه كتاب وي معرفي و نحوه دستيابي به محتويّات ناخودآگاه بررسي گرديد. سپس، از مراحل رشد كودك و عقده اديپ سخن به ميان آمده، و نهايتاً، تلاش شده است با عينكي از جنس مطالعات ترجمه، برخي نظريّات فرويد بررسي شود. طبق نتايج تحقيق، از يك سو، ميان مقوله روانكاوانه عقدۀ اديپ با فرايندي خاص در مطالعات ترجمه مي‌توان تطبيق برقرار نمود، و از سوي ديگر، سه مرحله رشد (تحليل، انتقال و توليد) ترجمه، با سه مرحله رشد كودك (از ديد فرويد) تطبيق‌پذير است.