مقايسه دو مدل فيزيكي بر پايه مويينگي - جذب سطحي براي تخمين هدايت هيدروليكي غيراشباع در هر دو ناحيه رطوبت‌هاي نزديك به خشك و اشباع

منابع نشان داده‌اند كه فرض حركت مويين آب در مجموعه‌اي از منافذ استوانه‌اي شكل، منجر به كم‌برآورد شدن هدايت هيدروليكي غيراشباع خاك در پتانسيل‌هاي پايين مي‌گردد كه نتيجه ناديده گرفتن نيروهاي جذب سطحي و فيلم نازك مايع است. در اين پژوهش عملكرد دو مدل فيزيكي تولراُر و لبيوكانراد كه نيروهاي جذب سطحي و مويينگي را در نظر مي‌گيرند و همچنين مدل مويينگي شناخته شده ون‌گنوختنمعلم در مدل‌سازي منحني مشخصه آبخاك و تخمين هدايت هيدروليكي غيراشباع مورد ارزيابي قرار گرفت. بدين منظور از اندازه‌گيري‌هاي آزمايشگاهي شش خاك جمع آوري شده از منابع كه شامل طيف وسيعي از بافت و خصوصيات هيدروليكي است، استفاده شد. نتايج، برتري مدل‌هاي مويينگيجذب سطحي در مدل‌سازي منحني مشخصه آبخاك و تخمين هدايت هيدروليكي غيراشباع را نسبت به مدل مويينگي ون‌گنوختنمعلم نشان داد. از ميان دو مدل فيزيكي بر پايه جذب سطحي و مويينگي، مدل لبيوكانراد نتايج بهتري را نشان داد. نتايج نشان داد كه مدل لبيوكانراد هدايت هيدروليكي غيراشباع را در ناحيه نزديك به اشباع كم‌برآورد مي‌كند و بهترين عملكرد مدل تولراُر مربوط به خاك‌هاي لومي بود. از آن‌جا كه مدل تولراُر تحليلي‌ترين و جامع‌ترين مدلي است كه تاكنون براي مدل‌سازي هدايت هيدروليكي غيراشباع توسعه داده شده است، پژوهش‌هاي آتي بايد معطوف به بهبود انعطاف‌پذيري اين مدل از طريق تعميم آن به ساير توزيع‌هاي اندازه منافذ به‌جز توزيع گاما شامل توزيع‌هاي لوگنرمال، گاماي ناقص و ويبال گردد.