مدل‌سازي ضريب دبي دريچه‌هاي قطاعي در شرايط جريان مستغرق با استفاده از روش‌هاي پايه كرنلي

تخمين ضريب دبي جريان در دريچه‌ها از جمله مسائل اساسي در علوم مربوط به مهندسي آب مي‌باشد. در سال هاي اخير روابط نيمه تجربي مختلفي به منظور تخمين ضريب دبي دريچه هاي قطاعي توسعه داده شده كه كاربرد اين روابط در شرايط جريان مستغرق با خطاهاي بزرگي همراه بوده است. هدف از تحقيق حاضر استفاده از روش‌هاي قدرتمند رگرسيون فرايند گاوسي (GPR) و ماشين بردار پشتيبان (SVM) به‌منظور تخمين ضريب دبي دريچه هاي قطاعي در شرايط جريان مستغرق و مقايسه نتايج حاصل با روش‌هاي نيمه تجربي مرسوم مي‌باشد. بدين منظور مجموعه ي وسيعي شامل 2136 داده آزمايشگاهي مورد استفاده قرار گرفته و پس از تعريف پارامترهاي بدون بعد مختلف، عملكرد روش‌هاي مذكور مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج به دست آمده كارآيي بالاي روش هاي به كار گرفته شده را نسبت به روش هاي تجربي به خوبي نشان داد. بررسي مدل هاي مختلف نشان داد رگرسيون فرآيند گاوسي به همراه پارامترهاي ورودي y0yt/w و yt/w با دارا بودن مقادير R=0.983، NSE=0.967 و RMSE=0.027 عملكرد بهتري نسبت به ماشين بردار پشتيبان و ساير روش هاي نميه تجربي در تخمين ضريب دبي ديچه‌هاي قطاعي در شرايط جريان مستغرق دارا مي باشد.