نقش ذهن آگاهي بر محيط كار با توجه به نقش ميانجي انعطاف پذيري شناختي

هدف اين پژوهش، بررسي نقش ذهن‌آگاهي بر محيط كاري (رفتارهاي كاري نوآورانه، كيفيت روابط، كاميابي در كار) باتوجه‌به نقش ميانجي انعطاف‌پذيري شناختي است. جامعه آماري اين پژوهش را 383 نفر از مديران و كاركنان شركت بيمه ملت در شهر تهران تشكيل مي دهند كه از اين تعداد 192 نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. داده‌هاي اين پژوهش ازطريق پرسشنامه‌هاي استاندارد و به روش تصادفي ساده جمع‌آوري شد و با روش مدل معادلات ساختاري توسط نرم‌افزارهاي spss22 وsmartpls3 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. روايي سؤال‌هاي تحقيق با استفاده از روايي همگرا و واگرا و پايايي سؤالات به‌وسيله بارهاي عاملي، آلفاي كروباخ و پايايي تركيبي تأييد شد. نتايج و يافته‌هاي پژوهش حاكي از تأييد مدل مفهومي و فرضيه‌هاي پژوهش است؛ به‌طوري‌كه ذهن‌آگاهي بر انعطاف‌پذيري شناختي و محيط كاري تأثير مثبت و معني‌داري دارد، همچنين انعطاف‌پذيري شناختي به‌عنوان متغير ميانجي نقش نسبي و معني‌داري بين متغيرهاي ذهن‌آگاهي و محيط كاري (رفتارهاي كاري نوآورانه، كيفيت روابط، كاميابي در كار) ايفا مي‌كند.