الگوي رفتاري ايالات متحده آمريكا در مديريت بحران‌هاي بين المللي

در خلال عمده بحران هاي بين المللي، آمريكا يا بازيگر اصلي بحران بوده و يا در پرتو مداخله سازمان ملل، فعاليت نموده است. بنابراين سؤال اصلي مقاله آن است كه منطق رفتاري ايالات متحده در مديريت بحران هاي بين المللي از چه الگويي تبعيت مي كند؟ محققان، داده هاي پروژه بين المللي «آي.‌سي.‌بي» را با الهام از ايده تاريخ كاربردي، تحليل و به طراحي الگوي مورد نظر پرداخته‌اند. يافته‌هاي مقاله نشان مي دهد تهديد هاي نفوذ، خسارت شديد، خسارت نظامي محدود و تهديد سياسي بيشترين فراواني را در بحران هاي آمريكا به عنوان بازيگر بحران داشته است. تكنيك غالب آمريكا در بحران هاي مبتني بر تهديد نفوذ (به عنوان فراگيرترين بحران فراروي آمريكا) عدم خشونت بوده است. همچنين آمريكا در هيچ يك از بحران‌هايي كه شوراي امنيت مسئول رسيدگي‌ بوده، «بي فعاليت نبوده» اما رويكرد غالب آن، «فعاليت سطح پايين» بوده است. مقاله نتيجه مي گيرد: تهديدهايي همچون تهديدهاي فرهنگي، يا اقتصادي فاقد پتانسيل لازم براي ايجاد يك بحران بين المللي براي آمريكا است.