مقايسه تدريس درس فيزيولوژي غدد و توليدمثل به دو روش سنتي و ادغام با يافته‌هاي باليني در دانشگاه علوم پزشكي گناباد: نگرش و يادگيري

مقدمه: رابطه دروس علوم پايه پزشكي با مباحث باليني موضوع مهمي است و كمك زيادي به يادگيري طولاني‌مدت دانشجويان، فهم مفاهيم باليني، تشخيص و درمان بيماري‌ها مي‌كند. هدف از اجراي اين مطالعه، مقايسه نگرش و يادگيري دانشجويان پزشكي نسبت به دو روش سنتي و ادغام‌يافته درس فيزيولوژي غدد و توليدمثل است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه نيمه‌تجربي در سال تحصيلي 1398-1399 روي 50 دانشجوي پزشكي ترم 3 در دانشگاه علوم پزشكي گناباد انجام شد. دانشجويان به‌صورت تصادفي در دو گروه مساوي قرار گرفتند. پس از تدريس مطالب تئوري براي تمام دانشجويان، فقط يك گروه در بخش‌هاي كلينيكال بيمارستان حاضر و با پايه فيزيولوژيك بيماري‌ها آشنا شدند. در پايان نظرات تمام دانشجويان با استفاده از پرسش‌نامه استاندارد بررسي و بر اساس امتحان پايان‌ترم ميزان يادگيري آن‌ها سنجيده شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. يافته‌ها: مقايسه نگرش و انگيزه در گروهي كه علاوه بر آموزش تئوري، در جلسات بيمارستان نيز حضور داشتند (6.4 ± 61.7، 5.9 ± 49.9)، نسبت به گروه ديگر (8.8 ± 47.1، 6.5 ± 40.5) نشان‌دهنده افزايش علاقه و بهبود نگرش آن‌ها بود. همچنين رضايتمندي از برگزاري دوره در بيمارستان، نمره مطلوب بيشتر از 3.5 را كسب كرد. گروهي كه در جلسات بيمارستان حضور داشتند، توانستند نمرات بهتري كسب كنند، ولي نتايج حاصل معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج مطالعه، نگرش و علاقه زياد دانشجويان نسبت به ادغام درس فيزيولوژي نشان مي‌دهد حضور در بيمارستان همراه با آموزش تئوري مي‌تواند به افزايش انگيزه و بهبود ديدگاه دانشجويان نسبت به دروس علوم پايه كمك زيادي كند.