مدل‌سازي فراواني تصادفات در گذرگاه هاي همسطح جاده و ريل ايران

هدف از اين مقاله بررسي فراواني حوادث در گذرگاه هاي همسطح جاده و ريل ايران، به منظور ارائه راهكارهايي در جهت كاهش تعداد اين نوع حوادث است. بررسي گذرگاه هاي همسطح از نظر فراواني حوادث يكي از روش هاي شناسايي گذرگاه هاي پرخطر و داراي ريسك در شبكه حمل و نقل ريلي هست. بدين منظور در مطالعه پيش رو، مدلي براي پيش بيني فراواني تصادفات با نگاهي تازه به داده هاي تصادفات سال هاي اخير گذرگاه هاي همسطح ايران ارائه مي گردد. در اين مطالعه از مشخصات 240 گذرگاه همسطح مجاز كشور ايران و اطلاعات تصادفات رخ داده در اين گذرگاه ها استفاده شده است. با استفاده از داده هاي مذكور و بهره گيري از مدل دو جمله اي منفي، فراواني تصادفات رخ داده در هر يك از گذرگاه هاي همسطح مورد بررسي قرار گرفت. لازم به ذكر است كه داده هاي مورد استفاده در اين مطالعه مربوط به تصادفات گذرگاه هاي همسطح ايران در بازه زماني بين سال هاي 1388 تا 1393 هست. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان دهنده مهم بودن عواملي همچون ميانگين وسايل نقليه عبوري روزانه، نوع روسازي جاده، موقعيت گذرگاه (درون شهري يا برون شهري) و سرعت قطارهاي عبوري در فراواني گذرگاه هاي همسطح مورد بررسي است.