مقايسه نرخ فرسايش خاك ماسه لاي‌دار تثبيت شده با سيمان و نانورس

فرسايش داخلي به عنوان يكي از مهم‌ترين مشكلات حائز اهميت در سدهاي خاكي شناخته مي‌شود. به طوري كه شكست اكثر سدهاي خاكي در جهان ناشي از آن است. يكي از روش‌هاي كاهش اين پديده استفاده از مواد افزودني است كه به لحاظ اقتصادي و زيست‌محيطي مناسب باشند. در اين پژوهش از سيمان و نانورس به عنوان مواد افزودني در خاك ماسه لاي‌دار استفاده شد و براي بررسي اين پديده، آزمايش فرسايش حفره‌يي مبناي كار قرار گرفت. نمونه‌هاي حاوي مقادير ۰٫۲۵، ۰٫۵، ۱، ۲ و ۳ درصد سيمان و ۰٫۵، ۱ و ۱٫۵ درصد نانورس در بازه زماني ۱، ۷، ۱۴ و ۲۸ روزه مورد آزمايش قرار گرفتند. براساس نتايج، پس از گذشت ۲۸ روز شاخص نرخ فرسايش در ۱٫۵٪ نانورس و ۱٪ سيمان نسبت به خاك شاهد بيش از سه برابر افزايش داشته كه بر اساس جدول گروه‌بندي خاك‌ها بر مبناي شاخص نرخ فرسايش، اين امر سبب تغيير گروه خاك از نسبتاً سريع به خيلي آرام مي‌شود و كاهش فرسايش‌پذيري را به دنبال دارد. از طرفي در تمامي درصدها و بازه‌هاي زماني نيز تنش برشي بحراني نمونه خاك همراه با سيمان از نانورس بيشتر بوده است.