تأثير مشاهده، تصويرسازي و اجراي حركت بر فعاليت سيستم عصبي خودكار و توانايي تصويرسازي

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير مشاهده، تصويرسازي و اجراي حركت بر شاخص ‎هاي روان‎ فيزيولوژيك و توانايي تصويرسازي بود. شركت كنندگان به چهار گروه 10 نفره (تصويرسازي جنبشي حركت، تصويرسازي بينايي حركت، مشاهده حركت و اجراي حركت) تقسيم شدند. در پيش آزمون، شركت كنندگان، بندهاي پرسش نامه تصويرسازي حركتي اصلاح شده را تصويرسازي كردند. حين تصويرسازي، شاخص هاي روان ‎فيزيولوژيك آنها ثبت شد. شركت كنندگان سهولت تصويرسازي را بر اساس همين پرسش نامه رتبه بندي كردند و به مدت سه روز بر اساس گروه تمريني خود به تمرين پرداختند. پس آزمون همانند پروتكل پيش آزمون اجرا شد. آزمون تحليل كوواريانس يك متغيره نشان داد تفاوت معناداري بين نمرات متغيرهاي دماي سطحي پوست، ضربان قلب و ريتم تنفس وجود دارد. از سوي ديگر اختلاف معناداري در توانايي تصويرسازي چهار گروه در پس آزمون وجود نداشت. بنابراين به نظر مي رسد هر چهار روش به يك ميزان در توانايي تصويرسازي اثرگذار هستند.