بررسي عوامل موثر بر فقدان رويكرد آينده پژوهي در فرايند نظام برنامه ريزي منطقه‌اي مطالعه موردي: استانهاي ساحلي شمال ايران

با نگاهي به روند توسعه يافتگي و رشد اقتصادي كشورهاي پيشرفته و در حال توسعه، مشاهده مي شود عليرغم اينكه كشور ما از لحاظ منابع غني، موقعيت جغرافيايي و توسعه اقتصادي همواره در زمره كشورهاي متوسط قرار داشته است، ليكن تاكنون در مطالعات منطقه اي به جايگاه آينده پژوهي در نظام برنامه‌ريزي اشاره نشده و صرفاً به مسائل روزمره و كم اهميت براي هدف گذاري نظام برنامه ريزي توجه شده است. در اين پژوهش كه از نظر هدف كاربردي توسعه اي و از نظر روش توصيفي تحليلي است، با تركيبي از روش هاي اخذ اطلاعات اسنادي و پيمايشي با بهره گيري از تكنيك دلفي سعي گرديد عوامل موثر در عدم توجه به رويكردآينده پژوهي در فرايند نظام برنامه ريزي منطقه اي، با مطالعه موردي استانهاي شمالي احصا و با بهره گيري از تكنيك هاي تحليلي و نرم افزار MICMAC، كليدي ترين عوامل موثر در عدم توجه به رويكردآينده پژوهي در فرايند نظام  برنامه ريزي منطقه اي كشور با تاكيد بر استانهاي شمالي شناسايي و تبيين گردد. نتايج حاصل از تحليل يافته ها نشان مي دهد عواملي چون؛ حاكميت برنامه ريزي اقتصادي بخشي، نحوه انتخاب اهداف و ابزارهاي برنامه هاي توسعه، عدم توجه به سناريوهاي احتمالي در آينده و متمركز بودن نظام برنامه ريزي، از اصلي ترين عوامل عدم توجه به رويكردآينده پژوهي در فرايند نظام برنامه ريزي منطقه اي كشور بوده است. در نهايت راهكارهاي مناسب جهت اصلاح فرايند نظام برنامه ريزي منطقه اي نيز ارائه گرديد.