طراحي مدل اقتصاد گردشگري شهري با رويكرد ساختاري - تفسيري

امروزه گردشگري، به عنوان سومين صنعت اقتصادي در جهان شناخته مي‌شود گردشگري به عنوان يك بخش اقتصادي به سرعت در حال رشد است گسترش اين صنعت مي‌تواند باعث ايجاد فرصت‌هاي شغلي، درآمدزايي، كاهش فقر، افزايش رفاه در جامعه و... گردد بنابراين مي‌توان چنين گفت كه رشد اقتصادي مي‌تواند منجر به افزايش توسعه يك كشور يا منطقه گردد شهر ساختار اصلي شكل‌دهنده بسياري از گونه‌هاي گردشگري مي‌باشد و بسياري از گردشگري ها را نمي‌توان بدون حضور در شهر در نظر گرفت. لذا محقق در اين مقاله در پي يافتن مدل اقتصاد گردشگري جهت رسيدن به توسعه مي‌باشد اين پژوهش از نظر روش كيفي است كه به بررسي و تحليل منابع مرتبط با اقتصاد گردشگري شهري پرداخته و سپس با استفاده از تكنيك مدلسازي ساختاري تفسيري به مرحله‌ي اجرا در آمده است. اين روش جزو روش‌هاي تجزيه و تحليل سيستم‌ها مي‌باشد كه به بررسي تعاملات ميان عناصر سيستم مي‌پردازد. به منظور خوشه‌بندي ابعاد اقتصادگردشگري شهري نيز از روش MICMAC استفاده شده است. يافته‌ها نشان داد كه از بين ابعاد توليد بومي و محلي و پس از آن سرمايه‌گذاري داراي بيشترين قدرت نفوذ، درآمدزايي و ورود ارز به كشورداراي بيشترين وابستگي هستند.