ارائه الگوي بهبود كيفيت كارورزي در دانشكده پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي آزاد اسلامي واحد تهران

سابقه و هدف: بهبود و ارتقاي كيفيت آموزش كارورزي، مستلزم بررسي مستمر وضعيت موجود، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف است كه در اين رابطه نظرات و ايده هاي دانشجويان، به عنوان عنصر آموزشي، مي تواند راه گشاي برنامه‌هاي آينده باشد. هدف اين پژوهش الگوي بهبود كيفيت دوره‌هاي كارورزي در دانشكده پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي آزاد اسلامي واحد تهران بود. روش بررسي: اين پژوهش به روش آميخته و به صورت كيفي انجام شد. در مرحله كيفي از رويكرد داده بنياد استفاده شد. جهت تحليل داده هاي كيفي از روش كدگذاري نظري استفاده شد. يافته ها: با توجه به موضوع مطالعه حاضر ارائه الگوي بهبود كيفيت دوره‌هاي كارورزي در دانشكده پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي آزاد اسلامي واحد تهران از رويكرد كيفي و با طرح شيوه‌ اكتشافي استفاده شد. بدين منظور با استفاده از رويكردي كيفي و كدگذاري داده ها، الگوي بهبود كيفيت دوره‌هاي كارورزي در دانشكده پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي آزاد اسلامي واحد تهران تدوين شد. نتيجه گيري : نتايج الگوي بهبود كيفيت دوره‌هاي كارورزي در دانشكده پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي آزاد اسلامي واحد تهران در بخش كيفي نشان داد كه در پاسخ به شرايط علي انطباق آموزش نظري و باليني، جذب مربيان متخصص، انگيزش، امكانات آموزشي، زمان بندي مناسب دوره ها، اطلاعات دانشجويان و ارزشيابي استخراج شد. در پاسخ به زمينه مقوله هاي برنامه ريزي، افزايش تعداد بيمارستان ها استخراج شد. در پاسخ به عوامل مداخله گر، محدوديت هاي مالي و تعداد زياد دانشجويان استخراج شد. در پاسخ به راهبردها، فراهم كردن امكانات آموزشي و تعامل بين مربيان باليني و استادان آموزشي استخراج گرديد و در پاسخ به پيامدها، پيامدها براي بيمارستان، بيماران، اجتماعي و كارورزان استخراج شد.