تبيين زيست پذيري محيطي سكونتگاه هاي روستايي پيرامون كلان شهر رشت

از آنجا كه زيست‏پذيري مقدمه‏اي لازم براي دست‏يابي به توسعه پايدار است، امروزه، ارزيابي و سنجش آن در حوزه برنامه‏ريزي و سياست‏گذاري براي سكونتگاه‏هاي روستايي بسيار مورد توجه قرار گرفته است. زيست‏پذيري شامل ابعاد مختلفي مانند محيطي، اجتماعي فرهنگي، اقتصادي، نهادي مديريتي، و كالبدي است كه ارزيابي و بهبود هر بُعد در دست‏يابي به سكونتگاه زيست‏پذير لازم و ضروري است. هدف از پژوهش حاضر تبيين زيست‏پذيري محيطي روستاهاي پيرامون كلان‏شهر رشت است. نوع پژوهش كاربردي، روش مورد استفاده آن توصيفي تحليلي،و داده‏ها با استفاده از منابع اسنادي و مطالعات ميداني گردآوري شده است. جامعه آماري اين پژوهش روستاهاي پيرامون كلان‏شهر رشت است. براي ارزيابي زيست‏پذيري محيطي، پنج مؤلفه فضاي سبز، آلودگي‏ها (كيفيت محيط)، كيفيت بصري، چشم‏انداز و منظر روستايي، و تاب‏آوري (28 گويه) شناسايي شد. سپس،با كمك روستاييان، مديران روستايي، و شناخت محدوده مورد مطالعه اطلاعات مورد نياز جمع‏آوري شد. در اين پژوهش از آزمون T تك‏نمونه براي اثبات معناداري و قابليت تعميم نتايج پژوهش استفاده شد. در نهايت، به كمك تحليل رگرسيون مشخص شد شاخص‏هاي محيطي بر زيست‏پذيري سكونتگاه‏هاي روستايي مؤثر بوده كه در اين ميان بيشترين تاثير مربوط به شاخص تاب‏آوري و كمترين آن مربوط به شاخص فضاي سبز بوده است. همچنين، در نهايت، روستاهاي مورد مطالعه در پنج سطح خيلي مطلوب، مطلوب، مطلوبيت متوسط، نامطلوب، و خيلي نامطلوب سطح‏بندي شد كه در اين ميان روستاي آلمان در بالاترين و روستاي كرچوندان در پايين‏ترين سطح از نظر زيست‏پذيري محيطي قرار دارند.