نقش مشاركت‌هاي مردمي در سامان دهي بافت فرسوده شهر جهرم

بافت مركزي و قديمي شهرها،كه روزگاري مهم‌ترين و بهترين محله‏هاي مسكوني شهرها بـوده‏انـد و بـه دليـل حضـور اجتماعات انساني امروز داراي عناصر تاريخي و به‌يادمـاني بـاارزش متعـددي هسـتند، در حـال حاضـر،دچـار فرسـودگي ناكارآمدي شده است. هدف از تحقيق حاضر نقش مشاركت‏هاي مردمي در سامان‌دهي بافت فرسوده شهر جهرم است. از اينرو، چهار شاخص‌ـ شامل كالبدي، اقتصادي، اجتماعي، و زيست‏محيطي‌ـ بررسي شده است. نوع تحقيق توصيفي تحليلي است و به دو صورت اسنادي و پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري پژوهش بافت قديم شهر با وسعت 104 هكتار و جمعيت 22375 نفر است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 250 نفر محاسبه شده است. در اين پژوهش، فرايند محاسبات بر اساس روش تحليل عاملي انجام گرفته است. بدين منظور، شاخص‏هايي در ابعاد مختلف بافت فرسوده‌ـ شامل اقتصادي، اجتماعي، كالبدي، و زيست‏محيطي‌ـ انتخاب شدند. با توجه به نتايج، عامل كالبدي به‌تنهايي 16.287درصد از واريانس را به خود اختصاص مي‏دهد و بيشترين تأثير را در بين عوامل چهارگانه دارد. عامل اجتماعي با 11.044درصد از واريانس دومين عامل شناخته مي‏شود. عامل اقتصادي 8.972درصد و عامل زيست‏محيطي 7.574درصد از واريانس را به خود اختصاص داده است. با توجه به مقدار ضريب همبستگي پيرسون (168/.) رابطه آماري معني‏داري بين دو متغير ميزان مشاركت مردمي و ميزان اعتماد وجود دارد.