چالش‌هاي آموزش ترجمۀ عربي- فارسي در دانشگاه‌هاي ايران از نگاه استادان اين حوزه

پژوهش حاضر سعي دارد با استفاده از روش پيمايشي و به كمك پرسشنامه به بررسي چالش‌هاي آموزش ترجمه در گروه‌هاي زبان و ادبيات عربي كشور بپردازد. از اين رو، پرسشنامه‌اي در سه سطح عمومي، تخصصي و مباني نظري ترجمه تهيه و با كمك نرم‌افزار SPSS به تجزيه‌وتحليل آن پرداخته شد. جامعۀ آماري، 18 نفر از استادان ترجمۀ دانشگاه‌هاي دولتي معتبر است كه به صورت تصادفي انتخاب شدند. از مهم‌ترين نتايج حاصل، مشخص­شدن اهميت كلي تمامي عناوين بيان شده در پرسشنامه نزد مدرسان ترجمه است. همچنين مباني ترجمه با اخذ ميانگين 4.32 نسبت به موضوعات تخصصي ترجمه با ميانگين 4.26 از اهميت بيشتري نزد متخصصان اين حوزه برخوردار است. يافته‌هاي پرسشنامه حاكي از آن است كه درصد اندكي از جامعۀ آماري در حوزۀ ترجمه فعاليت داشته‌اند و بيشتر از رو‌ش‌هاي سنتي و معلم‌محور در تدريس استفاده مي‌كنند و با ابزارهاي نوين در آموزش ترجمه تقريبا ناآشنا هستند. از راهكارهاي پيشنهادي مي‌توان به تعيين سرفصل‌هاي مشخص و مدون، بالا بردن توانش دو زبانه فراگيران از طريق آشنا كردن آنان با انواع متون موازي، معيار، الگو و ترغيب آنان به افزايش مطالعۀ انواع مختلف متون، استفاده از روش ترجمۀ گروهي و كارگاه‌محور، بالا بردن توان فراگير براي دفاع از ترجمة خود، اصلاح و تصحيح ترجمه و آشناسازي فراگيران با ابزارهاي نوين در تسريع فرآيند ترجمه از جمله استفاده از پيكره‌هاي زباني و بهره‌گيري از شبكه‌هاي اجتماعي اشاره كرد.