نقد ترجمۀ رمان «فرانكشتاين في بغداد» نوشتۀ احمدسعداوي بر اساس نظريۀ گارسس

نقد ترجمه به تحليل و ارزيابي كيفيت ترجمه از طريق بيان نقاط مثبت و منفي مي پردازد. يكي از شيوه‌هاي نقدي به‌كارگيري نظريه ها است. نظريه اي كه در اين پژوهش براي نقد ترجمة رمان «فرانكشتاين في بغداد» نوشتة احمد سعداوي به‌كار گرفته شده، نظرية گارسس است. اين نظريه در سال ۱۹۹4 توسط كارمن گارسس اسپانيايي پيشنهاد شده كه مبتني بر چهار سطح «معنايي لغوي»، «نحوي واژه ساختي»، «گفتماني كاركردي» و «سبكي عملي» است كه هر سطح داراي زيرگروه هاي مرتبط به خود است. در اين الگوي پيشنهادي با كمك اين زيرگروه ها مي توان افزايش، مانش (حفظ) و كاهش اطلاعات زبان مبدأ در زبان مقصد و همچنين ويژگي هاي مثبت و منفي ترجمه را بررسي كرد. در نهايت طبق نظرية گارسس بررسي كفايت و مقبوليت هر ترجمه، بستگي به ويژگي هاي مثبت و منفي آن دارد. در واقع هرچه تعداد ويژگي هاي مثبت ترجمه اي بيشتر باشد، ترجمه از كفايت و مقبوليت برخوردار است. اين جستار با روش توصيفي تحليلي به ارزيابي همة بخش هاي ترجمة أمل نبهاني از رمان «فرانكشتاين في بغداد» در هر چهار سطح نظرية گارسس پرداخته است. طبق بررسي هاي اين پژوهش كه با جاي گذاري نمونه هاي قابل تطبيق ترجمه با زيرگروه هاي نظرية گارسس به دست آمده در سطح اول (معنايي لغوي) و سطح دوم (نحوي واژه ساختي) نظريه، بيشترين نمونه ها از ترجمه اين رمان يافت شد و به دليل داشتن ويژگي هاي مثبت كه پرشمارتر از ويژگي هاي منفي است اين ترجمه ازكفايت و مقبوليت برخوردار است.